Wie zorgt voor wie?

Baasje is vaak weg. Overdag, maar ook 's avonds. Wij verdedigen natuurlijk ons bazinnetje. Alleen 's avonds dan overdrijft Andy het nog wel eens. Net als gisteravond. Bazinnetje ging lekker televisie kijken en Andy wilde bij iedere auto die langs reed, nog niet eens die dichtbij ons huis komt...nee, die  op de straat voor ons huis reed, gaan blaffen. Bazinnetje vond dat niet goed en heeft Andy uitgelegd dat zij voor ons ging zorgen. Wij mochten gewoon in ons mandje liggen slapen. Dat deden we dan ook.

Toen ging bazinnetje naar bed. We deden nog een laatste plasje in de tuin en gingen ook naar boven in onze mandjes. Baasje was nog steeds niet thuis. Andy wilde weer bij iedere auto die langs reed blaffen. De eerste keer deed ik nog mee, maar ik heb daar geen zin in. Ik wilde net als bazinnetje gewoon slapen. Ik heb alleen nog een beetje geblaft toen Andy hoorde dat baasje thuis kwam. Als baasje thuis is, dan past hij op het huis en kunnen wij gaan slapen.

Wij slapen best veel. Heerlijk languit op het kussen in de gang of in onze mandje in de woonkamer. Alleen als bazinnetje naar boven gaat, dan volgt sowieso één van ons haar. Dat is de afspraak. Je kan bazinnetje toch niet alleen laten gaan. We willen altijd dicht in haar buurt zijn. Stel dat ze hulp nodig heeft van ons. Niet dat we huishoudelijke klusjes kunnen doen. Hebben jullie ooit een hond zien stofzuigen of de was op zien hangen? Nee, wij zorgen dat bazinnetje nooit alleen is. En stel dat er iets gebeurd, dan zijn wij dichtbij haar. Dat doen we veel minder bij baasje...maar hij heeft natuurlijk veel minder onze hulp nodig.

Kijk, Andy hoorde weer wat bij de deur. Dit keer was het de buurvrouw die haar fiets uit de schuur pakte. Ik vond dat niet spannend genoeg om te blaffen. Andy wel!

Ik ben er weer!

De afgelopen dagen waren raar. Het leek hier af en toe een blafwedstrijd. Bazinnetje heeft deze glansrijk gewonnen, maar nu is het weer klaar. Andy en ik zijn de honden in dit gezin en wij nemen het gewoon weer over.

Het was ook raar, omdat baasje ons telkens uit liet. Hij heeft zijn eigen tijden en loopt niet op de tijden dat we gewend zijn. Bovendien zei baasje ons zondag dat we nu wel erg in de war zijn. De klok zou verplaatst zijn. Tja, dat is natuurlijk helemaal raar. Als je de klok ergens anders neerzet dan hoeven wij toch niet opeens op andere tijden te gaan lopen? Dus, wij liepen niet onze rondjes wanneer ik dat wilde. Meestal weet ik heel goed wanneer het tijd is voor de rondjes.

Wat ook erg raar was dat bazinnetje op de tijden, dat we normaal naar boven in ons mandje te gaan liggen en de baasjes in hun mandje liggen, ze ging rond lopen. Ze ging helemaal niet in haar mandje. Ze bleef in de woonkamer en liep veel rond. Ik ben lekker in mijn mandje boven gebleven. Ik heb gewoon mijn slaap wel nodig. Andy werd er heel onrustig van en is dan weer boven gaan slapen in zijn mandje. Dan weer in de woonkamer en ook wel weer in de gang beneden. Ik was hem telkens kwijt. Daarom had ik maar besloten....iedereen doet maar waar hij zin in heeft, maar ik wijk niet af van mijn gewoontes. Straks weet ik niet meer of we dag of nacht hebben. Ik ben natuurlijk hartstikke stekeblind en ik heb het nodig om in een ritme te zitten. Ik zie niet of het dag of nacht is. Bij mij is het altijd nacht.

Dan gebeurde er nog iets raars. Baasjes kregen een nieuwe mand voor in de woonkamer, een bank of zo. Maakt mij niet uit. Ik zie het niet. Het is niet mijn mand. Er was wat onrust door verplaatsingen en geritsel van verpakkingen. Dus, ik bleef lekker op mijn plekje in de gang. Alleen Andy haat veranderingen. Hij vertelde mij dat de bank anders is. Tuurlijk ik ruik ook wel dat er iets anders geurt, maar dat maakt mij niet uit. Andy wel. Andy ziet natuurlijk dat het er anders uit ziet. De hele avond wilde hij in een bepaald mandje liggen en hij keek alleen nog maar naar de nieuwe bank.
Gek werd ik van Andy. Hij was maar aan het klagen over veranderingen. Dat alles maar anders gaat. Wat een zeur! Wat maakt het uit. Zolang we maar onze eigen mandjes hebben, dan boeit dat toch niet?

Nee, ik baal meer van mijn rondjes...die moeten altijd op dezelfde tijdstippen. Dat is belangrijk. Zal vandaag weer eens extra mijn best doen om de rondjes op het juiste tijdstip te laten plaatsvinden. Ik heb zo mijn maniertjes...het gaat mij lukken.

Blaffen

Er wordt hier in huis heel veel geblaft. Ook zijn er veel natte neuzen. Niet door mij en ook niet door Andy. Nee, onze baasjes zijn ziek. Ze hoesten en moeten hun neus snuiten. Onze verzorgers moeten nu verzorgd worden. Alleen dat kunnen wij niet. Daarom is het iedere keer een verrassing wie met ons naar buiten gaat. Wij mogen nog niet alleen het rondje lopen.

Ik vind het wel gezellig. Beide baasjes thuis. Een beetje hangen op de bank en wij in onze mandjes. Alleen spelen ze nu minder met ons. Voor knuffels gaan we nog wel bij ze langs, maar we begrijpen het wel als ze nu even ons niet willen knuffelen.

Bazinnetje schrijft samen met mij dit Blog en daarom is het ook wat later dan normaal. Ze voelt zich niet lekker en ik moest echt wel 10 keer vragen of we nu mijn Blog ging schrijven. Als ze vrijdag nog ziekjes is, dan weten jullie ervan. Dan laat ik haar gewoon ook lekker in haar mandje liggen.

Ik ben wel blij dat bazinnetje vandaag in ieder geval met mij dit Blog heeft geschreven, zodat jullie weten dat ik in ieder geval heel graag iets van mij laat horen.

Wisten jullie trouwens dat ik van bazinnetje alles mag schrijven wat ik wil. Als ik zou willen schrijven dat ik stomme baasjes heb...dan mag dat. Dat is niet zo. Ik ben erg blij met mijn baasjes. Ze doen gewoon wat ik zeg. Eigenlijk ben ik hier ook de baas in huis. Hoe cool is dat?

Nou, ik ga mijn bazinnetje met rust laten. Kunnen we weer lekker met z'n allen chillen.
Zo zien Andy en ik er uit in onze mandjes? Hoe zien jullie mandjes er uit?

Koud!

Wat was het koud van het weekend! Maar ik had jullie al eerder verteld over mijn dikke bontjas. Ik heb het dus niet koud. Storm, wind, hagel, regen en kou niets daarvan houd mij tegen. Ik wil gewoon mijn rondjes doen.

Dus, liepen wij ook dit weekend onze rondjes. Maar wat mij opviel was, dat wij niet zo vaak naar alle honden hoefde te blaffen, die wij normaal wel op onze rondjes tegen komen. Zouden de baasjes van andere honden dan geen rondje doen? Willen andere honden dan niet naar buiten? Maar als ze dan geen rondjes doen door de kou... waar plassen en poepen ze dan? Wij doen dat op onze rondjes.

Ik vind het wel fijn dat mijn bazinnetje dit weekend gewoon met ons naar buiten ging. Het duurde natuurlijk wel even voordat we gingen. Ze moest een jas, sjaal en handschoenen aan doen. Ze kleedde zich goed aan en kon daardoor met ons mee. Zouden die andere baasjes misschien geen dikke jas hebben? Of missen ze een sjaal, handschoenen of een muts?

Ik merkte wel dat bazinnetje het niet leuk vond als ik weer heel erg langzaamaan deed. Dit hele weekend heette ik "KomnouToby" of "SchietopToby." Ik vind het wel leuke namen. Natuurlijk loop ik gewoon heel rustig en neem ik alle tijd om te snuffelen.

Kijk, een foto van ons al snuffelend in het zonnetje. Ziet er toch best leuk uit.

Spannend dagje

Gisteren hadden we een enerverend dagje. We moesten vroeg op staan. Tja, en laten we daar nou niet zo'n fan van zijn. Maar goed, we staan heus wel op als onze baasjes dat willen. Voordat we een rondje gingen doen, kwamen er al mensen langs. Ik rook er twee, ze maakten geluid voor tien en liepen telkens heen en weer en daardoor leken het er wel vijf. Geen idee wat ze kwamen doen.

De eerste keer dat ze aanbelden, gingen we nog blaffen. Alleen na de tweede keer heen en weer lopen, vond ik het echt niet meer interessant. Ik bleef gewoon liggen. Gelukkig gingen ze ook weer een keer weg. Gisteren was een andere dag. We deden de hele dag rondjes met baasje. Dat is raar. Meestal lopen we met bazinnetje, maar nu niet. Bazinnetje ging ook nog weg en kwam weer terug. Wat een onrustige ochtend hebben we hier gehad.

's Middags hadden onze baasjes een verrassing. Andy en ik mochten weer mee in de auto. Volgens mij gingen we weer naar hetzelfde als vorige week. Qua afstand leek het er op....maar wat weet ik er van. Bovendien maakt het mij niet uit. Ik mocht heerlijk in de auto liggen. Vervolgens reden we naar huis, maar wij bleven in de auto want kort daarna reden we ook weer weg. Snappen jullie het nog? Ik ook niet. Maar het maakt mij niet uit. Andy en ik bleven gewoon heerlijk in de auto. Wat is het toch een fijne auto. Het is bijna net zo lekker als onze mandjes. Of wat denk je van een plekje voor de houtkachel. Het allerlekkerst is een plekje in de tuin in de zon. Maar het is nog te koud om in het gras in de zon te liggen.

Uiteindelijk kwamen we weer thuis. Ik had me toch dorst. Eerst heb ik heel veel gedronken en daarna ben ik op mijn plekje in de gang gaan liggen. Alleen toen gingen onze baasjes zonder ons weg. Moesten we dus ook nog op het huis passen. Pfff, daar had ik na zo'n druk dagje dus echt geen zin in. Ik heb tegen Andy gezegd dat hij maar lekker alleen het huis moest gaan verdedigen. Ik was er helemaal klaar mee.

Gelukkig was het 's avonds wel weer rustig. Baasjes in hun mandjes in de woonkamer en wij ook. Volgens mij noemen jullie je mandjes anders, iets van bank en stoel. Maar goed, we hebben lekker gerelaxt. Dat was wel fijn.

Vandaag is gelukkig weer een rustig dagje. Ik geniet er wel van.

Ik wens iedereen een fijn weekend. Dat jullie ook maar van jullie mandjes mogen genieten.

Plons!

Ik heb het al eerder gezegd. Ik houd van de zomer. Heerlijk in het zonnetje liggen, de warmte op mijn huid voelen. De geuren en geluiden zijn ook veel mooier in de zomer. Ik weet nog wel afgelopen zomer. Ik was samen met Andy en mijn baasjes in hun vakantiehuis in Hongarije. Er waren in het dorp vrienden en die bezochten ons geregeld. Gezellig vind ik dat. Ik word dan ook vaak geaaid en dat is natuurlijk helemaal fijn.

We gingen ook bij hun op bezoek. Ze verbleven in een huis met een enorme tuin. De tuin was afgesloten dus ik heb mij prima vermaakt. Ik heb de hele tuin rond gesnuffeld. Soms werd ik geroepen door iemand en dan liep ik even terug om te laten zien dat ik heus nog wel in de tuin verbleef. Ik ben niet net als Andy, die weer een gat in het hek had gevonden waar hij onder door kroop. Nee, ik vond de tuin prachtig met heerlijke gras geuren en het heuvelachtige. Ik stapte lekker rond.

Dus, wat was ik blij dat we nog een keer bij die vrienden, Wilma en John, op bezoek gingen. Ik rook het al toen ik uit de auto werd gehaald. We waren weer in die mooie grote tuin. Dapper liep ik de tuin door.

Ondertussen hoorde ik mijn bazinnetje praten met Wilma en baasje was in gesprek met John. Ik liep over het gras, toen nog wat tegels en toen PLONS! Ik was in water beland! Ik begon met mijn pootjes meteen te zwemmen. Ik draaide mij om naar waar ik vandaan kwam, maar ik kwam niet meer op de kant. Gelukkig lag Wilma ook in het water en die heeft mij gered. Ze heeft mij uit het water gehaald en op de kant gezet. Wilma is mijn heldin! Opeens was iedereen bezorgd om mij....ik hoorde ze telkens mijn naam zeggen. En ik? Ik was blij dat ik uit het zwembad was, schudde mij even goed uit, en liep de rest van de middag in de tuin. Na een aantal uurtjes was ik weer helemaal droog.

Zo'n duik in het water was best verfrissend. Het was de hele tijd warm geweest en nu was ik wat afgekoeld. Mijn bazinnetje vertelde me wel, toen ik weer opgedroogd was, dat ik er uit zag als een ontplofte hond. Mijn haren stonden alle kanten op. Ik heb wel gezegd dat ik blij ben dat er geen foto's zijn van mij als een verzopen katje en als een ontplofte hond.

Een foto van het beruchte zwembad waar ik in gevallen ben...die zie je hier.

Ontmoetingen

Nu het warmer is en soms een zonnetje schijnt, gaan er meer hondenbaasjes met hun honden op pad. Dus, we hebben het druk tijdens onze rondjes. We moeten weer blaffen tegen alle hondjes, die het lef hebben ons pad te kruisen.

Ook staan onze baasjes wat vaker te kletsen. Soms komen we kindjes tegen die ons willen aaien. Ik vind kinderen leuk. Ze ruiken lekker en met hun kleine handjes willen mij altijd wel aaien. Alleen niet alle kindjes, vooral die kleine kindjes, weten niet dat ik blind ben. Ik heb er geen last van als ze met hun vingertjes dichtbij mijn ogen komen of mijn snuitje willen aanraken. Ik vind het veel enger dat ik soms niet weet dat er opeens een kindje is, die mij wil aaien. Dat vind ik eng.

Vanmorgen was er ook een klein meisje. Mijn bazinnetje vertelde me dat er een klein meisje was die op mij af kwam lopen. Bazinnetje zei dat het okay is en dat ik rustig moest blijven. Tja, ik luister gewoon goed en doe wat bazinnetje zegt. Ik rook al dat het meisje een beetje bang is. Ook bij de moeder van het meisje voelde ik spanning.  Toch wilde ze me graag begroeten. Aaien durfde ze niet. Mijn bazinnetje heeft het voor gedaan, maar dat vond ze nog te eng. Wel grappig, dat kleine mensjes mij eng vinden. Ik zie er toch schattig en lief uit en bovendien zijn ze zelfs groter dan ik.

Ik vind het wel fijn om bekende mensen tegen te komen. Zij weten ondertussen dat ze mij met hun stem eerst moeten begroeten. Het fijnste vind ik als ze eerst hun hand voor mijn neus houden en ik dan de stem en geur kan combineren. Ik weet dan wel weer wie het is en vind het okay als ze me gaan aaien. Meestal noemt bazinnetje ook nog een naam van die persoon erbij en zo heb ik al heel wat namen, geuren en stemmen opgeslagen. Ik weet voor wie ik niet bang hoeft te zijn. En ook wie mij heel lief vindt. Er zijn ook mensen die niet van honden houden, wat ik natuurlijk erg raar vindt, maar die ga ik na het horen van hun naam, het ruiken van hun geur en de klank van hun stem snel uit de weg.

Het moeilijkste zijn de monteurs of andere onbekenden, die aan de voordeur komen. Eerst gaat de bel, Andy en ik blaffen om onze baasjes te laten weten dat we klaar staan om ze te verdedigen. De deur gaat open, Andy loopt dan weg naar de buren. Ik blijf alleen achter met bijvoorbeeld bazinnetje. Ik luister goed en ik ruik of ik bazinnetje moet gaan verdedigen. Dan komt de persoon binnen. Bazinnetje is druk aan het praten met die persoon en vergeet nog wel eens te zeggen dat ik blind ben. De persoon loopt naar binnen en stapt op mijn pootje. Echt! Dat is mij al een paar keer overkomen. Dan vertelt mijn bazinnetje dat ik blind ben en dan soms niet weet waar iedereen loopt. Tja, dan is het natuurlijk voor mij wel te laat. Mijn pootje doet dan pijn door die grote mensenvoeten in grote schoenen.

Op dat soort momenten vind ik het wel lastig om blind te zijn. Misschien moet ik toch ook proberen om naar de buren te gaan vluchten, maar wie zorgt er dan voor bazinnetje? Of zal ik andere maatregelen kunnen nemen, zoals een bordje dragen op mijn rug met de tekst "ik ben hartstikke stekeblind." Natuurlijk wel in drie talen zodat ook iedereen het kan lezen. Kan ik die ook buiten dragen? Hmmm...misschien loop ik dan wel voor gek.

Ik kan ook een Stevie Wonder zonnebril dragen...zoals hier op de foto.

Nee, dat wil ik natuurlijk ook niet. Is niet handig met slapen. De bril op en afzetten...daar heb ik geen zin in.  Best lastig! Hebben jullie ideeën hoe ik dit kan oplossen? Hoe kan ik iedereen laten weten dat ik blind ben en dat ze met mij rekening moeten houden?

In de auto

Vandaag moesten onze baasjes weg. Wij dachten...werk aan de winkel... we moeten op het huis passen. Moeilijk werk, vermoeiend werk, maar we doen het graag. Alleen hadden we een dagje vrij. Andy en ik mochten mee in de auto.

Wat vinden wij het heerlijk in de auto. We zijn ergens naar toe gereden, hebben op de auto gepast en zijn toen weer terug gereden. Waar we zijn geweest? Geen idee. Ik zie natuurlijk niets...weet je nog... Andy heeft wel vaak uit het raam gekeken, maar hij weet het ook niet.

Hier staat hij te kijken waar we zijn.

Andy en ik hebben de hele achterbank samen. We zitten op een lekker kleed, zelf gemaakt door bazinnetje en natuurlijk in de gordel. Veiligheid voor alles. 

Wat doen we in de auto...tja, eigenlijk niets. We liggen, luisteren naar de muziek of de gesprekken van onze baasjes tijdens de reis. Als de baasjes uit de auto gaan en wij op de auto moeten passen, dan krijgen we wat lekkers. Andy en ik gaan dan meestal slapen. Er gebeurd namelijk nooit wat. Soms horen we iets. Andy kijkt dan uit het raam en ik blijf gewoon liggen. 

Na een ritje zijn we weer thuis. Dan komt het moment dat we uit de auto moeten. Daar vinden we niets aan. We vinden de auto heerlijk. Jammer dat de reis vandaag niet heel lang duurde. Wij houden van de auto of die nu rijdt of stil staat. 

Gingen we maar weer wat langer in de auto. Dan maakt ons zo blij. Ik ben nog steeds benieuwd waar we zijn geweest.... weet jij het misschien?

De Lente komt er aan!

Heerlijk, de lente komt er aan. Ik voel het. Ik ruik het. Het is heerlijk buiten. Alle nieuwe geuren... zo fijn. Bepaalde geuren horen bij de lente en het zorgt er voor dat ik geniet van het buiten zijn. Tijdens mijn rondjes met bazinnetje en Andy, maar ik ga ook geregeld overdag even een luchtje scheppen in de tuin.

Tijdens mijn rondje sta ik vaak even stil. Ik geniet van alles wat ik ruik. Ik voel de warmte op mijn vel. Zo sta ik dan te genieten. Word ik al bruin?

Hier ben ik samen met Andy aan het snuffelen....nee, daar ruiken we de lente niet. Daar heeft net het teefje van drie straten verderop geplast. Maar dat is ook genieten. Wat een lekkere geur is dat!

Maar wat genieten we van het buiten zijn. Overal krijgen de bomen weer knoppen. Hier zie je de magnolia, die heeft allemaal knoppen en zal hopelijk snel gaan bloeien.

Tuurlijk zie ik dat niet...duh...ik ben toch hartstikke stekeblind. Voor mij is het gewoon een boom waar ik tegenaan kan plassen.
Genieten jullie ook van de lente, die nu echt gaat komen??

Houdini-Andy

Ik heb al eerder geschreven dat Andy net Houdini is. Hij kan en wil altijd ontsnappen. Nu ik er ben is mijn vriendje daar minder mee bezig. Ik zou hem namelijk enorm missen als hij weg is.

Toen hij net bij de baasjes was, vond hij het allemaal spannend. Hij moest beneden in zijn mandje slapen en zijn nieuwe baasjes lagen 's nachts boven te slapen. Andy vond dat echt niet leuk! Dus, hij stond telkens naast het bed van onze baasjes. Die wilde dat niet. Daarom hebben ze een bench neergezet en daar gingen ze hem overdag in laten wennen. 's Nachts moest hij daar in gaan slapen. Maar als de deurtjes dicht gingen, raakte Andy in paniek. Hij zorgde altijd dat hij uit de bench ontsnapte. Hij drukte dan tegen een deurtje en kroop via de ontstane ruimte naar buiten.

Bazinnetje is best slim. Ze heeft toen met touwtjes de deurtjes dicht gemaakt. Er was nu helemaal geen ruimte meer voor Andy om naar buiten te kruipen. Toch, drukte hij net zo lang tot er weer een ruimte ontstond om naar buiten te kruipen.

De baasjes hebben toen een hartige woordje met Andy gepraat. Hij mocht vanaf die tijd altijd in een mandje boven op de overloop gaan slapen. In de slaapkamer mogen wij niet komen. Wij hebben onze eigen mandjes om in te slapen. Dat zijn de regels in dit huis. Ik vind het eigenlijk best een goede regel.

Maar Houdini-Andy heeft nog meer ontsnappingen gedaan. Vroeger is hij vaak door de heg stiekem weggelopen. Dus, hebben mijn baasjes een hek geplaatst. Toen het hek er stond, vond Andy toch weer een mogelijkheid. Hij klom over het hek en liep weg. Ook vindt hij altijd een mogelijkheid om onder een hek door te kruipen. Ons baasje heeft er toen voor gezorgd dat weglopen echt niet meer mogelijk is. Andy heeft toen deze strijd verloren. Zien jullie dat? Zelfs in de hoek zit er nog een hek waar we niet over heen kunnen.

Mijn baasjes hebben heel decadent (pff...moeilijk woord) een vakantiehuisje in Hongarije. Ook hier moest een hek geplaatst worden voor Andy. Een Andy-proof hek. Maar ook voor de honden, die daar los lopen. We kunnen nog wel naar de honden blaffen, maar er is wel een hek om ons te beschermen.

Alleen toen ik voor het eerst mee mocht naar het vakantiehuisje in Hongarije, bleek dat ik wel onder het hek door kon. Dat hebben Andy en ik samen uitgevonden.  Mijn maatje is iets groter en dikker. Daardoor lukte het Andy echt niet. Andy vertelde mij waar ik moest proberen om onder het hek door te kruipen. Ons bazinnetje was net even weg gegaan en ik ben haar zo achterna gerend. Toen is bazinnetje wel een beetje boos geworden op ons. Op die weg waar ik liep, rijden ook auto's. Ze was een beetje bezorgd, dat ik misschien onder een auto zou komen. Daarom hebben mijn baasjes daar ook dingen veranderd. Nu kunnen Andy en ik niet meer onder het hek door. Er over heen lukt ook niet. Zo zag het hek er uit tijdens mijn ontsnapping. Echt, eronder door was heel gemakkelijk.

Okay, hier hebben ze dus ook gewonnen. Andy en ik zijn een goed team. We gaan gewoon weer op zoek naar mogelijkheden om te ontsnappen. Niet omdat we weg willen. Natuurlijk niet, we hebben het hier prima naar ons zin. Nee, gewoon omdat het kan!

Ziek of niet?

Vanmorgen, toen ik nog lekker in mijn mandje lag te slapen, werd ik wakker door kotsgeluiden. Ik hoorde dat Andy probeerde over te geven. Hij was ziek. Mijn maatje voelde zich niet lekker. Dus, kwam bazinnetje naar mijn vriendje om te kijken hoe het met hem ging. Nadat hij had overgegeven, mocht hij even naar buiten. Bazinnetje heeft zijn toen zijn kots opgeruimd en we konden weer verder slapen.

Toen baasje al weg was en bazinnetje ook uit haar mandje ging, moest Andy weer overgeven. Dus zorgde bazinnetje weer voor Andy. Ruimde alles op. Ging douchen en aankleden. Daarna gingen we een frisse neus halen. Het heeft wel geholpen..die frisse neus. Gelukkig hoeft mijn vriendje niet meer over te geven. Hij is wel moe, maar voelt zich verder goed. Dat vind ik wel fijn.

Waarom moest hij nou overgeven? Tuurlijk, hij eet tijdens het rondje altijd de ontlasting op van andere honden. En er ligt best veel...dat ruik ik heus wel. Hij eet niet alles tegelijk...maar wel iedere keer een beetje. Ook eet hij de boterhammen van de kinderen die ze niet opeten, maar in de bosjes gooien. Soms is er iets weggegooid en moet het uitgelikt of opgegeten worden. Mijn vriendje eet altijd alles wat hij denkt dat eetbaar is. Eigenlijk is zijn maag gewoon goed getraind door alles wat hij onderweg eet. Dus, waarom hij nu vanmorgen zo ziek is geweest, dat is mij ook een raadsel.

Hopelijk heeft hij geen hondengriepje onder de leden. Want dan kan het zijn dat hij mij nog aan steekt. Ik doe het daarom maar weer eens rustig aan...gewoon lekker chillen. Soms alleen en soms met mijn maatje. Eigenlijk vinden we het grote kussen allebei heerlijk liggen. Het delen er van vinden we alleen niet fijn...maar soms willen we toch wel samen op het kussen.

Jarig!

Vandaag ben ik jarig. Ik ben nu 8 jaar geworden. Nou ja, dat denken we dan. Zoals ik al schreef is mijn geschatte geboortedatum 1 maart 2010. Ik denk dat mijn leeftijd wel aardig klopt. Kijk, ik ben natuurlijk een hond en wij honden vinden dat allemaal niet zo belangrijk.

Maar weet je...ik denk dat het niet klopt dat ik in maart jarig ben. Ik denk dat ik in de zomer geboren ben. Ik vind de zomer namelijk veel leuker. Ik houd er van om lekker in het zonnetje te gaan liggen. De warmte te voelen om mijn huid. In de zomer zijn de geuren ook sterker. De geluiden buiten zijn ook veel mooier en ook veel talrijker. Ik hou van de zomer. Daarom denk ik dat ik eigenlijk vandaag misschien helemaal niet jarig ben.

Maar toch, hoop ik dat je mij wel feliciteert! Ik vier het gewoon vandaag. Ik weet immers niet wanneer ik echt jarig ben. Mijn wens voor mijn verjaardag is, dat iedereen lief is voor hondjes. Of ze nou groot of net zo klein als ik zijn. Lief zijn voor dieren is voor mij erg belangrijk.

Enne...ik houd van botten, kauwstaafjes en hondensnoepjes. Een knuffel of een aai op mijn verjaardag vind ik ook al heerlijk.

Voor nu zeg ik: Proost! Op ieders gezondheid en op een fijne dag!