Boos

Bazinnetje is boos. Hééél boos! Op mij en ook op Andy. Jullie zullen je wel afvragen waarom ze boos is op ons. Wij zijn natuurlijk behoorlijk lief, maar ook een beetje ondeugend. Soms doen we gewoon waar wij zin in hebben.

Zo is bazinnetje de laatste tijd vaak alleen. Baasje is er niet. Hij gaat weg, maar nu komt hij 's avonds ook niet thuis. Hij blijft weg. Soms dagenlang. Dan missen wij hem heel erg. Baasje zegt dat we goed op bazinnetje moeten passen en dat doen we ook. We blaffen heel hard als er iemand binnenkomt. We blaffen ook als we denken dat er iemand komt, als we buiten iets horen, als de buren thuis komen, als de overbuurman zijn auto op zijn eigen oprit parkeert en als de bladeren ritselen. We blaffen zelfs als er een auto door de straat rijdt. We hebben het dus behoorlijk druk met het verdedigen van bazinnetje, maar dat is wel wat baasje ons gevraagd heeft.

Bazinnetje vindt het allemaal niet zo leuk. Ze vindt dat we te veel blaffen. 's Avonds zegt ze geregeld dat baasje niet thuis komt en dat zij voor ons zorgt en dat we dus niet bij iedere auto hoeven te blaffen. Dat is natuurlijk wel raar, want baasje heeft gezegd dat we op bazinnetje moeten passen. We luisteren maar gewoon naar baasje.

Ook 's nachts passen we goed op bazinnetje. Zij kan lekker gaan slapen en wij gaan wel in ons mandje liggen, maar horen we wat dan staat meestal Andy op om beneden bij de deur te gaan blaffen. Soms is hij moe en dan moet ik opletten. We krijgen 's nachts weinig rust als baasje er niet is.

Dus, bazinnetje vindt ons niet zo leuk. Maar echt boos wordt ze op ons als we plassen en poepen in huis. Nu denken jullie misschien; "Waarom poepen en plassen jullie in huis?"

Als baasje er is, dan laat hij ons buiten in de tuin nog even plassen en poepen voor hij naar bed gaat. Nu doet bazinnetje dat natuurlijk ook, wanneer zij naar bed gaat. Alleen denk ik soms: "Zometeen komt baasje nog thuis en dan ga ik wel weer plassen." Ik vergeet nog wel eens dat hij had gezegd dat hij niet thuis komt. Dan lig ik 's nachts in mijn mandje en vraag aan Andy wanneer baasje thuis komt...ik moet dan namelijk eigenlijk nog wel plassen. Als Andy dan zegt: "Je weet toch dat baasje niet thuis komt en je kan pas morgenochtend tijdens ons rondje weer plassen." Dan weet ik niet zo goed wat ik moet doen. Ik ga dan naar beneden en plas dan op de deurmat. Bazinnetje wordt dan heel erg boos. Ik begrijp niet zo goed waarom. Ik plas netjes op de mat. Zij legt de mat buiten en pakt een andere mat. Probleem opgelost.

Andy is degene die poept in huis. Als hij zich opwindt, zoals blaffen naar alle geluiden, die hij hoort 's nachts, dan moet hij ook vaak poepen. Gewoon van alle stress en opwinding. Hij poept dan op de deurmat. Gelukkig hebben we twee deuren met twee deurmatten. Dus, hij poept op de ene mat en ik plas op de andere mat.

Pas lag er geen deurmat bij de deur waar ik altijd plas. Ik denk dat de deurmatten op waren. Ik heb toen geplast op de mat bij de andere deur. Alleen toen Andy wilde gaan poepen, was er geen mat meer over. Hij heeft gepoept midden in de keuken. Tja, en toen was bazinnetje boos. Hééél boos!
Ze wilde ons niet meer aaien of knuffelen. Ook wilde ze niet meer met mij dit blog doen.

Ik moest dus weer heel lief zijn om te zorgen dat ze met mij wilde gaan bloggen. Ik heb daarom vannacht niet op de deurmat geplast...goed hè? Waarschijnlijk komt het ook omdat er geen deurmatten meer over zijn. Die zijn nu weer schoongemaakt en moeten nog even drogen.

Herfst

Mijn bazinnetje zegt dat het herfst is. Volgens mij is dat niet helemaal zo. Ik denk dat het zomer is. We zijn nog veel buiten. Normaal is het in de herfst toch koud en gaat het heel vaak regenen?

Ik moest even wennen aan de weg waar we over heen lopen. Die voelde anders. Het was bobbelig en ik gleed soms een beetje weg. Mijn bazinnetje zei telkens als we daar liepen: "Eikels!" Ik dacht de eerste drie keer nog dat ze aan het schelden was op mensen, die misschien daar in de buurt zouden zijn.  Ook al hoorde ik niemand. Maar toen begreep ik dat ze mij wilde waarschuwen voor eikels op de grond. Dat is de reden dat ik wat raar loop. Gelukkig zijn er al veel mensen over heen gelopen en is het beter te lopen. Alleen aan de zijkant bij het gras, daar loop het nog niet lekker. Dus, ga ik ergens anders wel in het gras plassen.

Ook zeggen onze baasjes, dat we een mooie blauwe lucht hebben en de bomen beginnen te verkleuren en dat de kleuren zo mooi zijn. Tja, het zal wel. Ik zie het niet.

Ik vind het wel lastig om mijn weg te vinden tussen alle bladeren. Andy moet daarom af en toe op mij wachten. Normaal weet ik heus wel wanneer ik op het gras loop en waar ik dan mag poepen. Nu moet ik iets langer zoeken. De rondjes duren nog weer langer. Maar dat is niet erg, want het is mooi weer. 

Het knisperen van de bladeren vind ik ook leuk klinken onder mijn pootjes. Ik loop soms extra langzaam over de blaadjes om te luisteren naar de geluiden. Ook weet ik precies waar de baasjes lopen, zij maken nog meer geluid met hun grote voeten.  

Heerlijk wat een weer! Ik geniet nu enorm van het weer en de heerlijke nieuwe geuren van de zomer...of is het toch herfst? 

Verjaardagen

In de tijd, dat ik even niet aan het bloggen was, waren er twee jarigen in ons gezin. Mijn maatje Andy was jarig en is maar liefst 8 jaar geworden. Net zo oud als ik, tenminste daar gaan we vanuit.

Bij Andy is het wel zeker dat hij 8 jaar is geworden. Hij weet wel zijn echte geboortedatum, ik niet.
Met zijn verjaardag hebben we niets speciaals gedaan. Tuurlijk kregen we een bot, maar die krijgen we ook als we niet jarig zijn. Dus, het was eigenlijk een gewone dag. Ik weet het alleen, omdat bazinnetje Andy feliciteerde.

De dag dat baasje jarig was, was wel anders. 's Avonds kwamen er veel mensen langs. Telkens ging de deurbel of kwamen mensen gewoon binnen lopen. In het begin blafte we nog, maar na verloop van tijd namen we de moeite niet meer. Het leuke aan een mensenverjaardag is, dat zij hapjes op tafel hebben staan. Dan lopen we telkens langs in de hoop dat iemand ons ook mee laat smullen van de hapjes. Soms krijgen we wel wat. Hoewel Andy meer krijgt dan ik. Dat hoor ik heus wel. Hij is veel handiger in het bedelen om wat lekkers. Hij weet precies wie ons stiekem wat geeft. Ik sta wel achter of naast Andy, maar soms word ik niet gezien of misschien vinden ze mij wel eng en durven ze me niets lekkers te geven. Of misschien vinden ze me dik genoeg. Of misschien denken ze dat ik dat lekkers niet lust. Ik weet het niet, maar soms word ik vergeten.

Ik geef het ook vaak eerder op. Ik struikel nog wel eens over de voeten, loop tegen mensen op en dat vind ik het niet waard om te blijven voor iets lekkers. Daarom lig ik vaak op mijn kussen in de gang. Weg van het rumoer in de woonkamer.

Andy houdt iedereen in de gaten vanuit zijn mandje in de woonkamer. Zo ziet hij of er toevallig iets op de grond valt, wat hij kan eten. Maar vaak valt hij gewoon in slaap. Normaal slapen we 's avonds ook veel.

De dag na de verjaardag, dan zijn we moe. Moe van alles in de gaten houden. Moe, omdat we 's avonds niet hebben geslapen. Iedereen bleef maar heen en weer lopen. Ook gingen de baasjes laat naar bed. Gewoon moe. Dus, sliepen we wat meer, maar dat geeft niet. Een andere dag is vast weer wat enerverender.

Weer terug!

We zijn er weer. Na een lange blogpauze ga ik weer regelmatiger wat schrijven over mijn leven. Ons bazinnetje was een tijdje ziek. Enorme griep waardoor ze enorm aan het blaffen was. Ze blafte weer meer dan ons. Daarnaast was ze ook vaak haar stem kwijt. Dat was wel weer fijn!

Nu denken jullie misschien dat het niet aardig is van mij om te zeggen dat het fijn is dat bazinnetje geen stem had, maar het heeft voor ons echt zo zijn voordelen. Okay, overleggen over het schrijven van een blog zat er niet in, zeggen dat ik lief ben of mooi dat kon ze ook niet. Maar het voordeel is, dat ze niet kon zeggen dat we iets fout deden of stout waren.

Dus, als Andy en ik bij de heg naar alles en iedereen staan te blaffen, dan hoorde we bazinnetje niet zeggen dat we op moesten houden met blaffen. We konden dus wel meer dingen doen, waarvan we heus wel weten dat we dat niet mogen doen.

Gelukkig is het nog steeds mooi weer. We zijn veel buiten. Alleen ondertussen worden we wel weer gecorrigeerd als we te veel blaffen. Ik denk dat de buren, fietsers, wandelaars en spelende kinderen wel weer blij zijn, dat bazinnetje haar stem terug heeft.

Alleen vind bazinnetje het te koud om de deur open te laten, zodat we de hele dag naar buiten en ook weer naar binnen kunnen lopen. Soms moeten we dus even wachten bij de deur tot die weer open gaat. Bazinnetje zegt soms wel dat ze niet de portier is en dat we of wat langer buiten moeten blijven of wat langer binnen. Wij zijn zo gewend om naar buiten en naar binnen te gaan zoals wij dat willen, dus daar moeten we weer even aan wennen.

Tja, en anders wachten we gewoon even...tot de deur weer open gaat.