Stomme blindheid

Soms vind ik het niet leuk dat ik hartstikke stekeblind ben. Ik loop telkens tegen muren en deuren op. Zo, heb ik echt moeite met een bepaalde deur in huis. Ik weet nooit hoe ik aan de andere kant van de deur geraak. Ik zoek dus de deuropening achter de deur.

Ook heeft bazinnetje buiten een rekje gezet...maar waar stond ie ook al weer? Ik loop vaak tegen Andy op...gelukkig vind mijn maatje dat niet zo erg..maar ik vind het niet leuk dat ik mij soms wel 10 keer op een dag stoot.

Nu heb ik wéér een misstap gemaakt en heb ik wéér mijn pootje verstuikt. Uiteraard moest mijn bazinnetje mij tillen. Ik was na een rondje lopen nog niet thuis en ik kon niet meer lopen van de pijn. Ze had me opgetild en ik zat even op haar schoot zodat ze kon kijken wat er was. Ze constateerde al snel dat het verstuikt was. Bazinnetje was erg lief en knuffelde me...maar ik wilde dat niet.

Ik werd vervolgens op een lekker zacht matje neergelegd. Bazinnetje heeft een nat koud doekje om mijn zere poot gedaan. Hier lig ik dan 10 minuten zielig te zijn.

Alleen wilde ik hier niet liggen. Ik wilde geen koud doekje. Ik wilde niets van dat alles.

Laat mij maar. Ik ben zielig. Ik heb het gehad met mijn gestuntel en het stoten tegen voorwerpen. Ik haat het...ik haat het...ik haat het. Had ik al gezegd dat ik zielig ben. Oja, en triest. Ik vind het niet meer leuk. Hopelijk gaat het morgen weer beter en zal ik de volgende keer weer een vrolijke blog schrijven, maar nu voel ik mij niet fijn. Ik wil weer gewoon kunnen zien.

Kippetjes

Onze buurman heeft kippetjes. Deze zijn nog jong en ze zijn de wereld aan het ontdekken. Ze gaan buiten hun eigen tuin op zoek naar vertier. Soms lopen ze buiten ons hek. Dan houden we ze goed in de gaten.

Kippetjes zijn goed te ruiken. Daarom hebben Andy en ik afgesproken dat ik een paar keer blaf als ik merk dat ze buiten ons hek lopen. Dan kan Andy ze in de gaten houden. Hij heeft mij namelijk verteld dat hij ze graag wil gaan vangen als ze in onze tuin durven te komen.

Zo was er van de week een kippetje bij ons in de tuin, maar Andy was te laat om het kippetje te vangen en de kip verdween tussen de planken van ons hek. Ik heb het niet gehoord, maar Andy vertelde mij dat.

Daarom sta ik vaak op de uitkijk voor mijn vriendje.

Ik rook en hoorde het geritsel van een kippetje en blafte een paar keer. Toen kwam Andy om het te controleren. 

Samen hielden we het kippetje in de gaten. Alleen was deze een wandeling aan het maken langs onze tuin. Dus, kon Andy ze niet vangen.

Vandaag hoorde ik onze baasjes met elkaar praten. Ze waren erg boos op Andy. Hij had een kippetje gedood. Ik dacht nog.... gedood? Hoezo? We zouden het kippetje toch alleen maar vangen? Ik had niets gemerkt...ik lag lekker te slapen. Andy had het kippetje in het achterste gedeelte van de tuin gezien en was er op af gegaan. Hij had hem gedood! Waarom? Ik dacht dat ik moest helpen met vangen. Nou, ik voel me nu wel gebruikt. Andy is gewoon op roverspad geweest al die tijd. Ik heb daarom besloten om hem niet meer te helpen. Als hij een moordenaar wilt zijn, dan doet hij dat maar zijn eentje.

Nu, moest mijn baasje naar de buurman met het trieste nieuws dat zijn kippetje dood is.

Baasje heeft hem nu neergelegd voor de vos. Misschien kan die hem vanavond dan maar komen opeten. De laatste tijd heeft hij ook geprobeerd om kippetjes te doden. Dat hoorde ik mijn baasjes tegen elkaar vertellen. Dan heeft de dood van het kippetje toch nog zin gehad. 

Esculaapslang

In Hongarije komen verschillende slangen voor. Nu hebben wij al een paar slangen in de tuin gehad. Ik zie ze niet en ze ruiken ook niet zo sterk, dat ik het weet wanneer ik een ontmoeting met een slang heb. Andy daarentegen ziet wel goed.

Zo was Andy wat aan het struinen in de tuin bij deze struiken.

Opeens schrok een slang enorm van Andy en Andy van de slang. De slang schoot weg en kroop langs het hek naar de buren. Dit vertelde bazinnetje. Andy was ondertussen nog steeds op zoek naar de slang. Hij heeft geblaft en geblaft. Hij vond het eng, maar wilde wel onze tuin verdedigen tegen deze onwelkome indringer.

Omdat Andy eventjes had gemist dat de slang al was vertrokken, bleef hij de hele middag op wacht zitten, liggen en staan. Hij hield alles scherp in de gaten... toen wel. De slang hebben we niet meer terug gezien.

Bazinnetje vertelde me dit alles, want ik wist niet waarom Andy zo aan het blaffen was en waarom hij niet met mij wilde spelen. Ze heeft de slang gezien, maar was te laat voor een foto. Daarom hebben we een foto van de slang even terug gevonden op internet.

De slang is een esculaapslang. We noemen hem Karel. Hij kan 2 meter worden...en deze was ongeveer zo groot. Karel was dus groter dan ik...nou ja...qua lengte dan. Ik hoop maar dat hij geen hondjes eet, anders moet Andy echt zorgen dat hij niet meer in de tuin komt. Andy overziet het toch allemaal net iets beter dan ik.

Luisteren

Ik luister naar de geluiden in huis. Een afwasmachine die aan staat, geluid van een televisieprogramma, baasjes die met elkaar praten. Ik luister ook graag naar de geluiden buiten. Mensen op straat die druk in gesprek zijn, een auto die voorbij rijdt, vogeltjes die hun lied zingen of de blaffende hond van de buren. Ik hoor alles. Er mankeert niets aan mijn oren. Gelukkig nu niet meer.

Maar toch zegt bazinnetje dat ik niet luister. Ik hoor haar wel, maar misschien luister ik niet. Ik hoor haar zeggen dat ik in mijn mandje moet....maar ik ga niet als ze dat zegt. Dus, zegt ze dat ik niet luister.

Zo is het iedere avond een gedoe als we nog even een plasje in de tuin mogen doen. Gisteravond ging ik mijn rondje doen en hier en daar een plasje. Ik luisterde naar de nachtelijke geluiden. Toen hoorde ik bazinnetje zeggen dat ik naar binnen moest. Net op het moment dat ik iets hoorde bewegen dicht bij mij. Ik zette het op een blaffen en ergens in de verte hoorde ik bazinnetje weer boos worden.

Ik mocht niet blaffen, omdat alle buren wakker zouden worden. Ik moest naar binnen komen. Uiteindelijk heb ik geluisterd naar haar opdrachten en ging ik met een trage pas richting de stem van bazinnetje. Toen ze boos tegen me praatte zei ze: "Waarom luister je niet als ik je zeg dat je moet komen?" Toch raar dat ze zegt waarom luister je niet...ik hoor haar heus wel. Ik wil alleen soms iets anders dan mijn bazinnetje. Ik begrijp niet altijd waarom ik niet gewoon de dingen kan doen die ik wil.

Daarom luister ik wel, maar ik hoor het misschien net even anders. Ik ga weer even lekker chillen en luisteren wat de omgeving mij te vertellen heeft. Baasjes hebben weer even pech...ik doe wat ik wil. Ik hoor ze wel, maar ik luister niet.

Nachtelijke avonturen

Bazinnetje was pas erg moe en wilde vroeg naar bed. Daarom mochten we al vroeg in de avond een laatste rondje doen. We liepen naar het achterste veldje, zonder bazinnetje. Andy en ik deden allebei  een plasje. Toen zag Andy een ree bij de buren in de tuin.

Andy blafte en blafte en liet de ree schrikken. De ree had echter gezien dat Andy niet bij hem kon komen en bleef gewoon verscholen tussen de bomen. Iedere keer hoorde ik geritsel en blafte Andy nog harder. Bazinnetje hoorde het ook en kwam eens kijken wat we aan het doen waren.

Ze zei dat we gewoon naar binnen moesten gaan. Ik luisterde en liep naar ons huis. Andy was zo geobsedeerd door de ree dat hij maar bleef blaffen. Wat bazinnetje ook zei... wil je iets lekkers, auto of NU naar huis....het maakte Andy niet uit. Tot hij zeker wist dat de ree was verdwenen verliet hij zijn post niet en bleef hij blaffen. De ree verdween. Het was nu  echt tijd om naar binnen te gaan. Bazinnetje ging in haar mandje. Dus wij ook in ieder ons eigen mandje.

Ze sliep heerlijk en wij waren ook in dromenland....tot ergens toen het echt midden in de nacht was. We hoorde namelijk de nachtelijke geluiden en nog iets... Dus, Andy en ik overlegden of we bazinnetje wakker gingen maken of dat we zelf konden uitvissen wat het was wat we hadden gehoord. Soms horen we 's nachts iemand over straat lopen, of een auto maar soms ook een muis, steenmarter of een uil. Gelukkig herken ik deze geluiden van vroeger toen ik nog kon zien welk geluid er bij het dier hoort.

Terwijl we aan het overleggen waren, werd bazinnetje wakker. Ze vertelde dat ze het wel begreep als we nodig een plasje moesten doen in de tuin. Ze had al zo'n tijd geslapen...en ondanks dat het midden in de nacht was, mochten we naar de tuin. We moesten wel beloven dat we niet gingen blaffen. Tuurlijk, wij beloven alles, zolang  we maar naar de tuin kunnen en konden uitvissen wat we hadden gehoord.

Andy en ik deden een rondje tuin en ik ontdekte een egel tussen de bomen. Ik blafte en Andy kwam ook snel aangerend. Samen hebben we naar de egel geblaft. We moesten natuurlijk wel oppassen dat we niet zijn stekels zouden raken. Daarom danste we met z'n tweetjes om de egel. Hij kon niet meer verder lopen en zette al zijn stekels op.

Bazinnetje was boos op ons...boos...zo boos hoor ik haar niet vaak. Ze zei dat we alle buren wekte met ons geblaf en dat we naar binnen moesten komen. Echt niet! We bleven de egel omcirkelen en bleven blaffen. Uiteindelijk hoorde ik bazinnetje "auto" roepen en Andy rende snel naar de auto. Daar stond bazinnetje hem al op te wachten en hij werd aan zijn nekvel naar binnen gedaan. De deur werd dicht gedaan.

Ik bleef alleen over. Gelukkig kan ik goed blaffen en rondjes rennen om de egel. Ik luisterde echt niet naar bazinnetje. Bazinnetje is toen in haar nachthemd, met een vest er over, op haar slippertjes gewapend met een bezem naar mij toe gelopen. Hoe ik dat weet...van mijn vriendje...die zag het gebeuren.

Bazinnetje vind het maar niets om in het donker over het gras te lopen en is bang voor een aantal dieren. Daarom had ze zichzelf bewapend met een bezem. Alleen toen ze bij me was, heeft ze de bezem gebruikt om mij bij de egel weg te halen. Ik werd langzaam naar boven "geveegd." Nee, ze heeft me geen pijn gedaan. Alleen haar scheldwoorden, die deden wel pijn. Ze was echt heel boos!

Volgens mij was bazinnetje echt niet blij met ons. De volgende dag kregen we ook niet veel aaien en snoepjes. We bleven maar een beetje uit haar buurt. Bovendien moesten we nog een paar uur slaap inhalen...want we hebben hier nog lang over nagepraat die nacht...Andy en ik...beste vrienden.

Hagedissen en een slang

Terwijl ik ziek was, was Andy een boefje. Ik hoorde alles vanuit mijn mandje, maar ik was te ziek om uit mijn mandje op te staan om Andy te vergezellen tijdens zijn strooptochten.

Op een middag had Andy een slang ontdekt bij de regenpijp. Ik was samen met bazinnetje binnen en we hoorde Andy blaffen. Hij ging zo te keer... hij hield niet meer op. Dus, bazinnetje ging naar buiten en zag dat hij naar een slang aan het blaffen was. De slang was niet heel groot en zat verstopt achter de regenpijp. Andy moest van bazinnetje de slang met rust laten. Alleen hoorde hij haar niet door zijn eigen geblaf.

Er werden lekker hondenkoekjes aan geboden...Andy reageerde niet. Er werd geroepen dat hij in zijn mand moest...Andy ging niet. Uiteindelijk werd hij aan zijn nekvel naar binnen gebracht. Hij moest verplicht in zijn mand. Andy was die dag erg tegendraads en ging telkens toch uit zijn mandje en ging naar de slang om tegen de slang te gaan blaffen. Daarom werd Andy wederom in zijn mand gedirigeerd en moest de deur naar buiten dicht. Ik hoorde Andy naar de deur gaan en hij was boos...heel boos dat de deur dicht zat en hij niet naar buiten kon.

Bazinnetje heeft daar een foto van gemaakt.

Op een andere dag, het ging toen wat beter met mij, was ik buiten. Ik kon Andy alleen niet vinden. Ik hoorde dat hij op het grind bij de auto was...maar waar? Hij vertelde me dat hij op zoek was naar een hagedisje. Mijn vriendje vindt het leuk om achter hagedisjes aan te rennen.

Oja, één hagedisje was niet snel genoeg..oeps. Maar de meeste hagedisjes zijn sneller dan Andy en ook slimmer. Ze doen net of ze onder de wiel van de auto kruipen en rennen dan snel verder. Die domme gans...uhhh...Andy ligt dan een middag lang gefocust te kijken of hij het hagedisje nog kan vinden.

Bazinnetje en ik hebben hem meerdere malen verteld dat het hagedisje daar echt niet meer zit. Maar toch kon Andy het niet laten om daar de hele middag onder de auto te liggen wachten op een teken van leven.

Oja, dat hagedisje, die is ondertussen naar de begrafenis geweest van zijn neef...die niet snel genoeg was. Ik ben benieuwd welk dier binnenkort de aandacht krijgt. Misschien kan ik dan wel weer mee doen. Toch leuk om een gezamenlijke hobby te hebben. Maarre...ik dood geen andere dieren..dat vind ik dan weer zielig. 

Herstellen

Door de grasaar en het gedoe in mijn oor door de dierenarts, voelde mijn oor niet zo fijn aan. Ik kreeg medicijnen, druppels voor in mijn oren, maar ook daardoor voelde ik mij niet veel beter.

De eerste nacht voelde ik mij misselijk, was ik gedesoriënteerd en had ik veel pijn. Ik ben mijn mandje uitgekropen en heb overgegeven op de deurmat. Bazinnetje is niet eens wakker geworden van mijn gekots. De volgende dag vond ze me op de deurmat naast mijn uitgekotste drab.

Ze heeft de hele dag mij naar buiten getild om een plasje te laten doen. Ik heb veel in mijn mandje liggen slapen. Als ik namelijk op stond, dan wist ik niet goed waar ik was. Ik botste overal tegenop en ik was zo duizelig. Echt niet grappig meer.

Ik hoorde ook niet veel meer. Ik hoorde niet als bazinnetje tegen me praatte. Ik schrok als ze me aaide, want ik had haar niet horen aan komen. Ik was doof en blind. Dat was niet fijn. Ik hoop nooit doof te worden...met hartstikke stekeblind zijn daar kan ik mee leven, maar met oorverdovend doof en blind dan ben ik geen blij hondje.

Andy bleef maar aan mijn oren likken. Alsof hij zo de pijn wilde verlichten en de duizeligheid en gedesoriënteerdheid wilde weg nemen. Helaas is dat niet gelukt.

Ik wilde 's avonds wel mee naar het veldje achter in de tuin, waar we poepen en plassen. Ik dacht dat even de poten strekken misschien mij wel goed zou doen. Ik was echter achter in het veld, toen ik niet meer kon. Ik wist niet waar ik heen moest, was weer duizelig en ik bleef verdwaasd staan. Bazinnetje heeft mij toen naar huis gedragen.

Als we het huis in gaan, moeten we een trapje op. Ik ken de trap echt heel goed. Kan hem blindelings vinden en omhoog lopen. Alleen de tweede dag ging het mis en ik verstapte me. Mijn pootje deed zo'n zeer. Bazinnetje zag me strompelen en zette me op tafel om te kijken wat er met mijn pootje aan de hand was.

Eerst spoelde ze de onderkant van mijn pootje schoon. Ze dacht dat er misschien iets tussen de tenen zou zitten wat pijn deed. Dat was niet zo. Toen ontdekte ze, dat ik mijn pootje verstuikt had. Ik mocht nog meer in mijn mandje gaan liggen en kreeg een koude doek om mijn pootje gewikkeld.

Iedere keer werd ik weer naar buiten getild om een plasje te doen. Ik heb de dagen slapend door gebracht. Andy heeft mijn oren telkens schoon gelikt. Bazinnetje deed medicijnen in mijn oren. Na een aantal dagen ging het beter met mij.

Nu kan ik weer zelf lopen, weet ik weer waar ik alles kan vinden. Blaf ik weer naar alles en iedereen op straat om de tuin te verdedigen. Eigenlijk gaat het weer best goed met mij. Maar ik kan jullie wel vertellen...zo'n grasaar...die wil ik nooit meer in mijn oor hebben. Ik wil nu gewoon weer een geluksvogel worden in plaats van een pechvogel.

Pechvogel

Mijn bazinnetje heeft weer een nieuw naam voor mij. Ik heet Pechvogel. Waarschijnlijk heeft dat te maken met de dag dat heldin vertrok. Heldin vertrok 's morgens en wij paste op het huis.
Toen bazinnetje terug kwam, gingen we genieten van het zonnetje. In de middag kwam er bezoek. Ik hoorde en rook een man. Ik vond het wel leuk dat we bezoek kregen en begroette hem.

Toen mocht ik boven op de tuintafel staan. Bazinnetje had mij er bovenop gezet. De meneer keek in mijn oren en begon bazinnetje allerlei vragen te stellen. Toen ging die meneer...die dus de dierenarts bleek te zijn..en nu echt niet meer leuk was... met een tangetje in mijn oren wroeten. Ik had al last van mijn oren. 

Ik schudde al een paar dagen met mijn koppie heen en weer... om te zorgen dat de pijn in mijn oren minder zou worden. Wat helaas niet lukte! Andy probeerde telkens mijn oren schoon te likken, want ik had hem natuurlijk al verteld over die vreselijk pijn in mijn oor. Ik denk dat bazinnetje dat allemaal waarschijnlijk gezien heeft en zij had de dierenarts gebeld. 

Ik heb gegild van de pijn...want echt die meneer deed mij zoveel pijn in mijn oren. Ik kreeg een prikje...ook niet leuk...en ik merkte dat ik wat slaperig werd. Toen, terwijl ik dus al niet veel meer kon doen, kreeg ik nog een prikje in mijn poot. Hiervoor werd eerst haar bij mijn pootje weg geknipt. Toe maar, ik had toch al kale plekken op mijn lijf, dat kan er dan nog wel bij. 

Ik ging toen lekker bovenop de tuintafel slapen. Ik droomde van een groene weide waarin allemaal botten groeien. In mijn dromen kan ik dus zien...bijzonder hè? Ik hapte dan weer aan het ene bot en dan weer aan het andere bot. Andy pakte geen bot van mij af en liep ook in dezelfde groene weide. Soms speelde we samen. Soms lagen we te genieten van de zon en knabbelde we af en toe loom van een bot. Dat was mijn wereld.

In de werkelijkheid ging het anders. Dit vertelde bazinnetje mij later. De dierenarts heeft met een klemmetje een grasaar uit mijn oor verwijderd. Nu denken jullie misschien...wat is een grasaar. Ik wist het ook niet....maar dit vond bazinnetje op het internet er over. 

Grasaren komen elke jaar rond de zomer voor in bloeiend gras langs wegen en in weilanden. 'Kruipers', zoals grasaren ook wel genoemd worden, kunnen een hoop problemen veroorzaken bij honden. Ze worden kruipers genoemd, omdat ze door hun anatomie maar 1 kant op kunnen kruipen, namelijk dieper het lichaam in. Weerhaakjes verhinderen dat de grasaar weer makkelijk naar buiten kan. 

En zo ziet het er dus uit. Ik had een grasaar in mijn oor en die kon er niet meer uit. De dierenarts heeft het uit mijn oor verwijderd en mijn beide oren gecontroleerd en schoongemaakt. Ik werd daarna in mijn mandje gelegd, zodat ik weer terug kon keren naar de werkelijkheid. Hier slaap ik nog en droom nog heerlijk over de groene weide met botten waar ik op kauw. 

De dagen er na kreeg ik medicijnen in mijn oor, likte Andy geregeld mijn oren schoon, zorgde bazinnetje goed voor mij. Maar wat was ik beroerd. Ik was duizelig en ik was vaak helemaal de weg kwijt. Hoe het de afgelopen dagen met mij is gegaan, na mijn grasaar avontuur...dat vertel ik jullie in mijn volgende blog. 

Gehavend!

Na de reis ontdekte bazinnetje dat ik overal haren aan elkaar gekleefd had. Bij de eerste plek riep ze nog; "Hé, je hebt kauwgom in je vacht!" Bij de tweede plek; "Wat?! Nog meer kleverige zooi!"

Ondertussen heeft bazinnetje geprobeerd met een borstel "het" eruit te kammen. Dat lukte niet.
Dus, toen werd de schaar er ingezet. Nu heb ik overal kale plekken doordat, het spul wat in mijn vacht terecht is gekomen, eruit geknipt is.

Ik weet niet wat ik heb gehad in mijn haren. Hoe ik er aan ben gekomen? Geen idee. Ik weet alleen hoe ik er vanaf  ben gekomen. Door de schaar er in te zetten.

Ik word er zo niet knapper op! Gelukkig heb ik er niet meer plekken bij gekregen. Volgens mij moet het tijdens de reis gebeurd zijn. Hier in de tuin ligt niets wat plakkerig is en wat in mijn haren blijft vast zitten. Het is wat wit, grijs en het plakt. Ra ra, wat is het? Mijn heldin denkt dat het een soort kit is. Wat denken jullie?

Nee, ik heb geen foto laten maken van die zooi. Nou, maar hopen dat de haren weer snel gaat groeien op die plekken. Ik ben zo niet erg knap. Dat is natuurlijk niet handig als ik zometeen nog een paar mooie teefjes ga ontmoeten. Nee, dat staat nog niet in de planning, maar je moet toch altijd er op voorbereid zijn.

Ik ga maar weer eens in mijn mandje liggen...misschien groeit het haar sneller als ik gewoon lekker slaap. Anders is het gewoon heerlijk in mijn mandje.

Plaspauze

We zijn weer in Hongarije. Dit keer gingen we met de auto...niets vreemds...ook Andy ging mee...niet vreemd....met bazinnetje...ook niet vreemd. Alleen nu ging baasje niet mee, dat was raar. In plaats van baasje ging heldin mee. Weten jullie nog mijn blog over Plons! in het zwembad en dat ik gered werd door heldin. Nou, zij ging mee met ons in de auto naar Hongarije. Dat was dus anders aan de reis.

Verder was de reis net als anders. Andy en ik op de achterbank. Af en toe een stop om te plassen en ook wat drinken. Eten willen we niet. Wat lekkers willen we natuurlijk wel altijd. Dat krijgen we dan ook bij iedere stop. Iets om even op te kauwen.

Bij een stop moesten heldin en mijn bazinnetje heel nodig plassen. Ze gingen snel de auto uit en kwamen daarna best snel weer terug. Bazinnetje was daarna een beetje boos en verdrietig. Dus, toen ze rondjes met ons liep om ons te laten plassen moest ik het verhaal even horen.

Ze was naar de auto terug gelopen, nadat ze snel even was gaan plassen...op de één of andere manier gaat dat sneller dan bij ons. Ze gaat een gebouw in en komt er even later weer uit. Toen ze terug liep kreeg ze van een jongeman het verwijt dat ze ons in de auto had gelaten...en dat met het warme weer!

Bazinnetje was een beetje verbaasd geweest, want ze vertelde dat ze echt niet lang was weggeweest. Ik vond ook dat ze best snel weer terug was en het was nog steeds lekker koel in de auto, doordat de airco de hele tijd had aan gestaan. Ze kreeg de indruk dat de jongeman vond dat ze niet goed voor ons zorgde en dat ze ons nooit in de auto hadden mogen laten.

Nou, ze zorgt echt wel goed voor ons. Ze let altijd goed op dat we het niet te warm hebben en ook mogen we niet te lang over het asfalt lopen, ondanks dat ik daar geen last van heb. Ze zorgt dat we genoeg water drinken met warm weer. We mogen niet te lang in de auto liggen. Ook mag Andy niet in de auto liggen als de deur open staat en het warm weer is, ondanks dat hij dat het liefste doet. Ik mag ook niet eens in de zon liggen, want dan moet ik er uit. Eigenlijk is ze altijd heel bezorgd om ons.

Bazinnetje vertelde dat er soms hondjes door hun baasje achter gelaten worden in de auto en dat de hondjes door de hitte bezwijken. Dat er nu mensen zijn, die al boos worden als je je hond even in de auto laat zitten om snel even te gaan plassen. Toen ik het verhaal zo aan hoorde van mijn bazinnetje dacht ik alleen: "Waar bemoeien mensen zich mee? Ze kennen ons toch niet? Mijn bazinnetje liet ons echt geen uren in de auto?"

Ik moet zelfs bekennen dat het koeler in de auto was, dan tijdens het rondje om te plassen. By the way...ik doe veel langer over plassen, want ik moet aan alles ruiken voordat ik een plasje doe. Volgens mij doet bazinnetje dat niet eens en is ze veel eerder klaar dan wij.

Jammer,  dat mensen nu anderen beoordelen terwijl ze de situatie niet kennen. Ik had al gezegd dat ze de jongeman moest aanwijzen...kon ik eens flink naar hem blaffen...maarre...laat mijn bazinnetje met rust! Ze zorgt echt wel goed voor ons! Ga liever hondjes helpen die worden geschopt, geslagen, verwaarloosd, niet fatsoenlijk te eten krijgen of wat dan ook. Die hondjes zijn er helaas nog te veel.

Nou, ik ga maar eens de tuin bewaken...doe ik vandaag nog eens wat nuttigs.

Buurmeisje

Ik had zomaar een aantal dagen niet geblogd.... Volgens mij had ik last van de warmte en een writersblock (moeilijk woord). Mijn bazinnetje heeft uitgelegd, dat als je soms niet weet wat je moet schrijven, je een writersblock hebt. Nou, die had ik..... maar nu niet meer.

Dus, heb ik gewoon even genoten van het mooie weer, de tuin en de heerlijke zomerse geuren. En opeens wist ik wat ik jullie wilde vertellen.

De buren paste op een hond. Een hele week hadden wij een buurhondje. Het was een leuk hondenmeisje. We hebben haar vrolijk begroet. Eerst vond ze ons wat druk en nam ze wat afstand van ons, maar langzaamaan vond ze ons steeds leuker worden. Ze sprong zelfs op de bank, naast de buurman, die moest haar beschermen tegen ons.

Wel blafte ze iedere keer als we een rondje gingen doen en we voor het huis langs liepen. Op die manier begroette ze ons en liet ze weten dat ze er nog steeds was.

Ze heette Sally en was nog maar 2 jaar oud. Een rare poedel was ze wel. Ze vond Andy leuker dan mij. Ik denk dat het komt, omdat ik wat rustiger ben. Ik ging niet meteen naar haar toe en liet haar meer met rust. Andy deed alles om haar hart te veroveren. Dan doet hij een beetje gek en lief. Dat beviel Sally wel.

Ik vond het eigenlijk niet gepast om achter een jong teefje te gaan. Wij zijn tenslotte al een beetje ouder. Al voel ik me wel jong en houd ik nog altijd van spelen. Ik vind het niet netjes om een jong meisje lastig te vallen. Dus, dat doe ik ook niet.

Na een weekje was ze weg. We hebben geen afscheid van haar genomen. We hopen wel dat we haar binnenkort weer een keertje gaan ontmoeten. Ik had haar nog gevraagd of ze wel met mij op de foto wilde...maar dat wilde ze niet. Ook niet met Andy... ze zat te klagen dat haar haar niet goed zat...ofzo... nou ja....dan niet! Dan moeten jullie het weer doen met een foto van mij....niet de beste foto....maar wel lekker op een koude vloer in de ons koele huis.