We gingen ook bij hun op bezoek. Ze verbleven in een huis met een enorme tuin. De tuin was afgesloten dus ik heb mij prima vermaakt. Ik heb de hele tuin rond gesnuffeld. Soms werd ik geroepen door iemand en dan liep ik even terug om te laten zien dat ik heus nog wel in de tuin verbleef. Ik ben niet net als Andy, die weer een gat in het hek had gevonden waar hij onder door kroop. Nee, ik vond de tuin prachtig met heerlijke gras geuren en het heuvelachtige. Ik stapte lekker rond.
Dus, wat was ik blij dat we nog een keer bij die vrienden, Wilma en John, op bezoek gingen. Ik rook het al toen ik uit de auto werd gehaald. We waren weer in die mooie grote tuin. Dapper liep ik de tuin door.
Ondertussen hoorde ik mijn bazinnetje praten met Wilma en baasje was in gesprek met John. Ik liep over het gras, toen nog wat tegels en toen PLONS! Ik was in water beland! Ik begon met mijn pootjes meteen te zwemmen. Ik draaide mij om naar waar ik vandaan kwam, maar ik kwam niet meer op de kant. Gelukkig lag Wilma ook in het water en die heeft mij gered. Ze heeft mij uit het water gehaald en op de kant gezet. Wilma is mijn heldin! Opeens was iedereen bezorgd om mij....ik hoorde ze telkens mijn naam zeggen. En ik? Ik was blij dat ik uit het zwembad was, schudde mij even goed uit, en liep de rest van de middag in de tuin. Na een aantal uurtjes was ik weer helemaal droog.
Zo'n duik in het water was best verfrissend. Het was de hele tijd warm geweest en nu was ik wat afgekoeld. Mijn bazinnetje vertelde me wel, toen ik weer opgedroogd was, dat ik er uit zag als een ontplofte hond. Mijn haren stonden alle kanten op. Ik heb wel gezegd dat ik blij ben dat er geen foto's zijn van mij als een verzopen katje en als een ontplofte hond.
Een foto van het beruchte zwembad waar ik in gevallen ben...die zie je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten