Herinneringen

Als Andy en ik in onze mandjes liggen of buiten in het zonnetje. Dan hebben we het wel eens over de goede oude tijd. We wisselen dan grappige of juiste zielige verhalen uit. Vandaag zal ik jullie een zo'n herinnering vertellen.

Ik was met baasje en bazinnetje in Hongarije in het andere huis. We waren al dagen in de tuin. Opeens zeiden onze baasjes: "Gaan jullie mee in de auto?" We waren zo blij en verrast dat we allebei het hek uit rende naar de auto, die buiten de tuin geparkeerd stond. Alleen Andy sprong zonder moeite in de auto...alleen ik...ik belandde in de greppel naast de auto. In mijn enthousiasme ben ik niet in de richting van de auto gelopen en heb mij niet op de stemmen van mijn baasjes geconcentreerd.... Nee, ik ben gerend en opeens kwam ik een ongeveer een meter lager uit.
Gelukkig was het een droge greppel. Ik was alleen nog steeds enthousiast en luisterde niet naar het commando "Stop." Ik liep in de greppel door en door en door.... tot ik gevangen werd door mijn baasje, die in de greppel was gesprongen om mij te vangen. Toen ik deze herinnering met Andy aan het ophalen was, moest hij weer lachen. Hij vond het zo grappig dat ik compleet de verkeerde kant op liep. Ik kan er zelf gelukkig ook om lachen.

Andy vertelde vervolgens over een herinnering in de tijd dat ik nog niet bij baasjes woonde. Andy houdt van auto's en hij sprong altijd in de auto als er een deur open ging. Of het nu de achterklep is om in de kofferbak te komen, of de achterdeur of de voordeur zodat hij lekker op de achterbank of stoel kon bivakkeren. Nee, hij sprong zelfs in de auto toen de motorkap omhoog ging.
Ik vroeg hem dan ook verbaasd: "Zit daar dan ook een plekje in waar je lekker kan zitten?"
"Nee, antwoordde Andy, het is waar de motor van de auto zit en je kan daar niet zitten...maar hey, dat wist ik toen nog niet. Ik wilde gewoon lekker in de auto!" Hij vertelde me dat de motor gelukkig niet warm was, maar daarna letten onze baasjes altijd op dat Andy gewoon op de juiste plaats in de auto gaat. Bovendien stapt Andy in alle auto's. Geen auto is veilig voor hem. Kwam er bezoek dan moesten ze bij het wegrijden even kijken of er geen Andy in de auto was gesprongen.
Zo gek is Andy op auto's.

Ik heb gehoord dat bazinnetje zelfs een foto van Andy heeft toen hij op de motor sprong.
Deze plaatst ze natuurlijk ook even, zodat jullie dat kunnen zien. Ik zie het wel voor me.

Gekke bazinnetjes

Vorige week deden we een rondje met Inifix en haar bazinnetje. Het was natuurlijk warm. We liepen de normale ronde. Ik liep uiteraard enorm langzaam, want ik had het namelijk erg warm.

Tot dusver niets raars, toch? Alleen toen we halverwege waren, werd ik opgetild door mijn bazinnetje en ik werd ergens ingezet. Niet zo als de vorige keer, want ik zat hoger en ik voelde de wind door mijn haren. Ik voelde dat een kindje mij ging aaien, terwijl ik daar zo lekker zat.

Iedere keer als ik op pad ben met mijn bazinnetje en het bazinnetje van Inifix dan gebeuren er gekke dingen. Die twee bazinnetjes die verzinnen telkens van alles en ik ben dan de dupe.

Ondanks dat ik daar zat en ik niet hoefde te lopen, was het niet erg handig. Ik wilde namelijk wel overal snuffelen. Dat ging natuurlijk niet. Ik werd vast gehouden en ik kon er niet af. Uiteindelijk heb ik heel duidelijk gemaakt dat het zo echt niet meer ging. Ik rook dat het teefje van drie straten verder op langs de kant een plasje had gedaan. Ik moest en zou daar natuurlijk ook een plasje doen.

Dus, ik ben er afgetild en ik ben weer gaan lopen en heb dus ook even een plasje gedaan. Ik hoorde de bazinnetjes echt wel even zeuren dat ik erg langzaam loop. Maar weet je, dat boeit me niet. Ik ben wie ik ben en ze moeten zich maar aanpassen aan mij.

Nou, okay dan...nog even een foto van wat ze met me gedaan hebben.

We genieten nog steeds

We zijn erg veel te vinden in de tuin. Gelukkig hebben we ons bazinnetje ook overtuigd om mee te doen met het luieren in de tuin. We liggen dan weer hier en dan weer daar. Even een paar foto's om te laten zien hoe we er bij liggen.

Hier lig ik en staat Andy op wacht. Stel dat er iemand langs komt.

Hier doe ik wat bazinnetje van mij vraagt...in de schaduw liggen.

Hier draai ik mij om...en kijk lekker de tuin in. Tuurlijk, niet...ik ben toch hartstikke stekeblind. Ik zie niets.  Soms moet je gewoon even draaien. Even anders liggen. 

En hier luister ik absoluut niet naar mijn bazinnetje. Ik weet dat het warm is...maar ik wil toch ook een beetje bruin worden. 

Hier ben ik net als de hangjongeren uit het dorp aan het hangen, chillen met mijn mattie. 

En hier zit ik achter de boom...Nee, joh...dit is de boom waar ik zo vaak tegen aan loop. Stomme boom. Waarom staat ie daar? Volgens mij krijg ik nog eens een deuk in mijn kop er van. Of heeft de boom al een deuk? 

Hebben jullie ook van die lekkere plekjes in de tuin? Lekker genieten van de zon met een maatje? 

Warrrrmm

Genieten jullie ook zo van het mooie weer. Ik wel. Andy en ik zijn heel vaak in de tuin. Het liefst de hele dag. Soms is ons bazinnetje dingetjes in het huishouden aan het doen en dan lopen we haar in huis achterna. Eigenlijk vinden we het niet leuk dat ze ook binnen dingen aan het doen is, want samen buiten zijn is toch veel leuker.

Tuurlijk zijn we ook wel zonder haar buiten. Met z'n tweetjes zijn Andy en ik de tuin aan het verdedigen. Dat is nu best druk. Er lopen erg veel mensen langs onze tuin en we willen eigenlijk wel naar iedereen blaffen. Dat is nu echt niet meer te doen. Het is warm en zoveel mensen en dieren die langs onze tuin lopen of fietsen...pfff...

Ik denk nu soms...Andy, succes! Ik doe even niet meer mee. Ik heb het warm. Ik merk dat ik even nog moet wennen aan de warmte en niet alle haren die ik wil dat vallen gaan ook vallen. Gelukkig heeft bazinnetje ook wat weggeknipt, maar nog steeds lig ik er puffend bij.

Tijdens de middagronde heb ik het ook best zwaar. Ik vind het rondje nu toch een beetje te lang. Andy en bazinnetje moeten nu echt heel vaak op mij wachten. Vandaag liepen we ook met Inifix en haar bazinnetje. Inifix en Andy waren snel. Ondanks de warmte rennen die twee gekken en ze lopen heen en weer. Toen ik bijna thuis was, heb ik de strijd opgegeven.....kijk maar.

Bazinnetje en het bazinnetje van Inifix gingen gelukkig even kletsen en ik had toen tijd om bij te komen. Ik kon echt niet meer. Morgen wordt het nog warmer...misschien ga ik dan gewoon geen middagronde doen. Zoek het maar uit. Ik blijf waar ik ben, ik verroer met niet...

Oja, als je me zoekt...ik lig in de schaduw in de tuin...en jij? Lig jij ook in de tuin?

Zondag

In het weekend gaat alles anders. Toen ik net bij onze baasjes kwam, vond ik dat erg lastig. Ik houd van regelmaat. Ik wil iedere dag op dezelfde tijden een rondje. Alleen vertelde Andy mij dat er twee dagen per week alles anders gaat. We slapen 's ochtends wat langer en gaan de hele dag op andere tijden uit. Soms gaan we in de auto weg. Soms blijven de baasjes bij ons thuis. Soms laten de baasjes ons samen uit, soms alleen baasje of alleen bazinnetje. Je weet gewoon niet wat je moet verwachten in een weekend.

Ik vind het nu wel gezellig en niet zo erg meer dat alles anders gaat. Er gaat namelijk nog iets anders. Op zondag dan eten onze baasjes wat later....volgens mij noemen ze dat brunch. Als ze dan brunchen dan eten ze vaak een gekookt ei. De laatste tijd krijgen wij ook vaak een gekookt ei. Andy in zijn etensbakje en ik in mijn bakje. Ik vind dat lekker. Ze zeggen dat je haren er van gaan glanzen. Dat weet ik niet... ik zie dat natuurlijk ook niet. Ik vind een ei gewoon alleen maar erg lekker.

Andy vind een ei ook erg lekker. Daarom eet hij snel die van hem op en gaat dan kijken of hij mijn ei kan jatten. Gelukkig zit baasje er bij als we een ei eten, zodat ik wel de kans krijg om deze te eten. Als ik dan mijn bakje leeg heb, dan gaat Andy dat wel controleren. Ik hoop dat altijd dat hij een leeg bakje aantreft en niet dat ik toch wat vergeten ben. Sorry, maar het is toch echt mijn ei.

Ik kijk nu steeds vaker uit naar de zondag en hoop dan dat onze baasjes ons trakteren op een ei. Ach, een plakje kaas vinden we natuurlijk ook altijd lekker. Best fijn zo'n luie zondag.

Wispelturig

Mijn bazinnetje is zo wispelturig. Nee, niet met wat we wel en niet mogen. Dat is heel erg duidelijk. Nee, jullie mogen niet op de bank. Nee, jullie mogen niet in de slaapkamer. Ja, jullie mogen in de tuin spelen. Ja, jullie mogen in jullie mandjes liggen.

Ze is wispelturig met haar kleding. Als we naar buiten gaan en een rondje gaan doen, dan gebeurd het de laatste tijd dat we weer terug moeten lopen. Soms zijn we al aan het einde van de oprit en moeten we weer terug naar huis. Bazinnetje wil dan een andere jas aantrekken. Dan wil ze een winterjas, dan weer een vest, maar meestal haar zomerjas. Iedere keer wil ze net wat anders. Pas wilde ze een sjaaltje om, want ze had last van haar keel. Daar gingen we dan weer voor terug lopen. Zo duren onze rondjes natuurlijk ook langer.

Wat is dat toch onhandig voor onze mensenvriendjes dat ze geen standaard jas hebben zoals wij. Wij hebben gewoon altijd dezelfde kleding aan en hebben het soms heus wel iets warm...maar dan laten we onze haren vallen en dan wordt het vanzelf beter. Of we lopen iets langzamer...dan hebben we het ook niet zo warm.

Het lijkt me echt onhandig met dit weer dat je telkens moet gaan nadenken wat je aantrekt. Ons bazinnetje vind het ook lastig om telkens weer kleding uit te kiezen. Zelfs met haar schoenen wisselt ze telkens. Wel sokken in schoenen of toch die andere schoenen waar sokken niet in staan. Wij hebben gewoon geen schoenen....misschien moeten de mensenvriendjes dat eens uitproberen!

Het scheelt wel heel veel tijd dat wij geen gezeur hebben met het kiezen van de juiste kleding en schoeisel. Ik zou het alleen zo fijn vinden als ons bazinnetje wat duidelijker weet wat ze wil. Zo blijven wij de oprit maar op en af lopen. Hebben jullie ook zoveel moeite met het kiezen van de juiste kleding met dit weer?

Ik ga iets opbiechten

Ik zal eens heel eerlijk zijn en jullie iets opbiechten. Ik durf in huis niet over alle soorten vloeren te lopen. In het huis waar ik nu woon, ga ik alleen naar de keuken, woonkamer en de gang.

In de keuken krijgen we natuurlijk af en toe wat lekkers en is de deur naar buiten, naar de tuin. Ik kom graag in de woonkamer. In de woonkamer staan onze mandjes en ook de speelgoedmand. Dat is een fijne ruimte waar we vaak in de avond allemaal verblijven. In de gang beneden en boven kom ik ook. Boven staan ook mandjes en beneden een kussen en onze drink- en voerbakjes. Ook is er een deur naar buiten, voor onze rondjes. Dat zijn dus allemaal belangrijke ruimtes.

In deze ruimtes zijn de vloeren van steen. Net als buiten, maar dan gladder. Ik kom niet in de ruimte beneden waar een w.c. is. Dat is een rare ruimte en de vloer is warm. Dat vind ik zo'n raar gevoel aan mijn pootjes. Ook boven is er een ruimte met een stenen vloer, die warm wordt. Nu wordt deze vloer niet warm als het zomer is, maar toch ga ik nooit deze ruimte in. Er is hier ook niets te vinden wat ik nodig heb. Ik houd niet van die vloer...hoe kan die nu warm zijn terwijl de andere vloeren koud zijn?

Boven zijn er nog meer ruimtes waar ik niet kom. Daar ligt geen stenen vloer, maar iets van hout of zo. Als je er over loopt dan hoor je tik-tik-tik-tik. Ik hoor het wel eens als Andy die ruimtes binnen gaat. Ik ga wel voor de deur wachten tot bazinnetje weer uit die kamer komt. Ik weiger naar binnen te gaan. Ook in deze ruimte is er niets voor mij te vinden. Niets eetbaars, geen lekker mandje, helemaal niets. Dus, eigenlijk hoef ik niet mee die kamers binnen te gaan. Ik mag sowieso niet in de slaapkamer komen, die heeft ook de tik-tik-tik vloer. Daar ga ik echt niet op lopen.

Andy durft wel overal te lopen. Ook over de warme vloer. Hij vindt het zelfs lekker en gaat er soms ook even liggen. Meestal zijn we dicht in de buurt van bazinnetje, dus we zijn vaker in de woonkamer of keuken. Dat zijn wel goede ruimtes. Gelukkig maar, want ik ben graag bij bazinnetje in de buurt.

Kijk, zo zitten we samen een blog te schrijven. Soms zit ik op de tafel er bij...en soms zit ik naast mijn bazinnetje. Gezellig hè?

Oeps!

Oeps! Gisteren zijn we te druk geweest om een blogje te schrijven. Nou, eigenlijk had ik wel tijd, maar mijn bazinnetje niet. Het was een gekke dag...alweer. Volgens mij was het gisteren eigenlijk een dag dat baasje de hele dag weg is en dat bazinnetje dan voor ons zorgt. Alleen waren ze beide
's ochtends thuis. Stilletjes. Ze praatten niet veel.

We hoorden 's middags de kerkklokken luiden. Onze baasjes ging ook weg. Er liepen veel mensen op straat. Toen was het het opeens heel stil. Andy heeft alles in de gaten gehouden en ik ben gaan slapen.

Na uren, werd ik wakker, omdat baasje thuis kwam. Hij kwam niet alleen, maar met nog meer mannen. Volgens mij drie mannen. Ik ken hun stemmen. Volgens zijn dat onze buurmannen. Ze gingen lekker naar buiten en gingen praten. Ik weet dat het niet netjes is, maar ik heb stiekem naar hun verhalen geluisterd. Ze hadden allemaal mooie verhalen over het mensenvriendje van ons buurhondje Lucky. Volgens mij waren ze naar een soort afscheid geweest.

Na nog weer een lange tijd kwam bazinnetje eindelijk ook thuis. Ik lag allang weer bij de deur. Ik wilde graag op haar wachten. Ik sleep dan altijd haar slof mee en ga bij de deur liggen wachten. Zo heb ik toch een beetje haar zweetvoetengeur bij me en mis ik haar wat minder.

Bazinnetje ging uiteindelijk een rondje met ons lopen. Volgens mij veel later dan we normaal gaan lopen. Het was wel erg mooi weer om te lopen. Ik vond het echt jammer, dat we niet die middag in de tuin hadden kunnen liggen genieten in het zonnetje. Dat komt natuurlijk dat onze baasjes er niet waren en wij weer een belangrijke taak hadden.

Na, het rondje gingen we niet naar huis. Ik wist al snel dat we bij Inifix op visite gingen. Die was zoals altijd weer een beetje lomp bij mij. Ze struikelt vaak over mij. Misschien is ze toch ook gewoon blind...of alleen lomp?

Inifix was pas bij ons op visite en toen heeft ze al onze hondenbrokken opgegeten. Wij krijgen na onze ochtendronde en avondronde brokjes. Die eten we niet altijd meteen op.  Soms gaan we later eten of helemaal niet...ligt aan onze honger.  Opeens had Inifix onze brokjes op gegeten. Dat vonden wij niet aardig.

Dus, gisteravond hebben Andy en ik de brokjes van Inifix opgegeten. Nou ja, Andy dan. Voordat ik de brokjes had gevonden, had Andy ze al op. Ik mocht nog wel een paar brokjes opeten, die had het bazinnetje van Inifix in de etensbak gedaan. Heb ik heus wel gehoord. Zo kon ik Inifix ook nog even terug pakken. Misschien zal ze voortaan onze brokjes dan laten staan als ze bij ons op visite komt.

Gelukkig was de avond voor mij verder gewoon zoals altijd. Andy was alleen zo onrustig door de gekke dag, dat hij moest overgeven. Misschien ook wel door de brokjes van Inifix. Andy maakt zich altijd zo druk om alles. Als er iets anders gaat in zijn leven, dan wordt hij een beetje gek in zijn hoofd. Mijn bazinnetje noemt hem ook weleens...uhh...moeilijk woord...autistisch. Ik weet niet wat dat is, maar het klinkt in ieder geval gek.

Morgen zal ik wel tegen bazinnetje zeggen, dat ze gewoon een blogje samen met mij moet schrijven. Ik vind het altijd heel gezellig om samen te doen. Nu ga ik snel weer naar buiten. Genieten van het mooie weer. Doen jullie dat ook? Genieten van het mooie weer?

Vriendje

Het wordt mooier weer. Ik lig vandaag dan ook telkens in het zonnetje buiten. Heerlijk vind ik dat.
Ook tijdens de rondjes komen we steeds meer hondjes tegen. Gelukkig ook onze vriendjes.

Eén van onze vriendjes is Lucky. Het is ons buurhondje. Nog kleiner dan ik. Vroeger was het de beste vriend van Andy. Altijd moesten ze spelen als ze elkaar zagen. Soms kwam Lucky zonder baasjes in de tuin met Andy spelen. Dan waren ze allebei niet zo alleen.

Alleen toen ik er bij kwam, ging het niet zo goed. Andy werd jaloers als Lucky mij aandacht gaf. Lucky werd boos op Andy als Andy niet aardig deed. Zo moesten we langzaamaan weer aan elkaar wennen. Dat hebben we gedaan tijdens een speelmomentje in de tuin.

Als we elkaar nu op straat ontmoeten, dan wil Lucky als eerste even mij begroeten. Even snuffelen en neusje neusje doen. Andy blijft dat wel lastig vinden,. Zij waren tenslotte dikke vrienden, maar nu is het mijn beste vriend.

Lucky is nu een beetje verdrietig. Hij woont in een huis met meerdere mensenvriendjes. Hij krijgt veel aandacht. Alleen nu is één van de mensenvriendjes overleden. Lucky is nu heel verdrietig. Dat heeft bazinnetje ons verteld. Wij hebben Lucky nog niet ontmoet, maar als we hem gaan ontmoeten...dan gaan we extra aardig doen tegen hem. Hij heeft zijn hondenvriendjes nu ook extra nodig.

Kijk, dit is ons vriendje Lucky. Wat een gekke foto, vinden jullie ook niet?

Kammen en knippen

Aangezien het de afgelopen dagen wat warmer was, heb ik besloten om zo langzaamaan mijn bontjas uit te doen. Ik doe dat niet in één keer, maar telkens een aantal haren. Geregeld vinden mijn baasjes in huis wat plukken haar. Daarom dacht mijn bazinnetje dat ik misschien weer eens goed gekamd moest worden.

Dat kammen gebeurd buiten op de tafel. Ik moet dan blijven zitten. Soms snap ik eerst niet goed wat er van mij verwacht wordt. Als ik door krijg dat ik gekamd ga worden, dan ben ik een blij ei. Ik vind het heerlijk. Soms ga ik er lekker bij liggen. Natuurlijk altijd op de verkeerde manier, waardoor bazinnetje mij dan weer anders laat liggen. Soms moet ik zitten of staan. Erg ingewikkeld allemaal.

Het is zo relaxed. Ik vind het heerlijk als ik eens geborsteld word. Ook worden er haren weggeknipt. Bij mijn oren, bij mijn buik en zelfs bij mijn kont. Ik laat alles toe. Ik weet namelijk dat ik er weer lekker uit ga zien. Ik hoor namelijk wel eens goedkeurend geblaf van wat teefjes. Er is zelfs een teefje dat regelmatig naar me blaft.

Kijk, zo zie ik er uit na mijn kam- en knipbeurt. Ik ben nu weer een knappe vent, toch?

Puzzelen

Andy en ik vervelen ons enorm. Onze baasjes zijn weer een lange tijd thuis. Doen niet veel en wij ook niet. Dat is normaal niet erg. Wij luieren en hangen ook een beetje in onze mandjes. Alleen vandaag wilde wij wat doen. Gelukkig bedachten onze baasjes dat we wel een spelletje konden doen.

Okay, ik heb het geprobeerd...maar dat viel niet mee. Ik ben natuurlijk hartstikke stekeblind en ik snapte gewoon niet wat ik moest doen. Ik heb één puzzel geprobeerd. Alleen heeft bazinnetje mij enorm geholpen. Ik kreeg daarom wel de snoepjes zonder er veel voor te hoeven doen.

Andy is veel handiger in spelletjes doen. Hij heeft twee puzzels gedaan. Een makkelijke...die voor mij te moeilijk was en een moeilijke. Daar ga ik niet eens aan beginnen. Andy houdt van puzzelen. Als hij maar snoepjes kan vinden dan doet hij alles. Achter een bal aan rennen vindt hij stom. Waarom zou een hond een bal ophalen en naar hun baasje weer terug brengen...zodat het baasje weer de bal kan weggooien? Dat vind hij nutteloos. Snoepjes zoeken in puzzels...dat is wel leuk om te doen. Tenslotte kan holle bolle Gijs dan tenminste nog eens wat extra eten.

Mijn baasjes hebben een video gemaakt van Andy, die de makkelijke en de moeilijkste puzzel maakt. Ik kan het natuurlijk niet zien...maarre..doet hij het goed?

Makkelijke puzzel:

Moeilijke puzzel: