Pechvogel

Mijn bazinnetje heeft weer een nieuw naam voor mij. Ik heet Pechvogel. Waarschijnlijk heeft dat te maken met de dag dat heldin vertrok. Heldin vertrok 's morgens en wij paste op het huis.
Toen bazinnetje terug kwam, gingen we genieten van het zonnetje. In de middag kwam er bezoek. Ik hoorde en rook een man. Ik vond het wel leuk dat we bezoek kregen en begroette hem.

Toen mocht ik boven op de tuintafel staan. Bazinnetje had mij er bovenop gezet. De meneer keek in mijn oren en begon bazinnetje allerlei vragen te stellen. Toen ging die meneer...die dus de dierenarts bleek te zijn..en nu echt niet meer leuk was... met een tangetje in mijn oren wroeten. Ik had al last van mijn oren. 

Ik schudde al een paar dagen met mijn koppie heen en weer... om te zorgen dat de pijn in mijn oren minder zou worden. Wat helaas niet lukte! Andy probeerde telkens mijn oren schoon te likken, want ik had hem natuurlijk al verteld over die vreselijk pijn in mijn oor. Ik denk dat bazinnetje dat allemaal waarschijnlijk gezien heeft en zij had de dierenarts gebeld. 

Ik heb gegild van de pijn...want echt die meneer deed mij zoveel pijn in mijn oren. Ik kreeg een prikje...ook niet leuk...en ik merkte dat ik wat slaperig werd. Toen, terwijl ik dus al niet veel meer kon doen, kreeg ik nog een prikje in mijn poot. Hiervoor werd eerst haar bij mijn pootje weg geknipt. Toe maar, ik had toch al kale plekken op mijn lijf, dat kan er dan nog wel bij. 

Ik ging toen lekker bovenop de tuintafel slapen. Ik droomde van een groene weide waarin allemaal botten groeien. In mijn dromen kan ik dus zien...bijzonder hè? Ik hapte dan weer aan het ene bot en dan weer aan het andere bot. Andy pakte geen bot van mij af en liep ook in dezelfde groene weide. Soms speelde we samen. Soms lagen we te genieten van de zon en knabbelde we af en toe loom van een bot. Dat was mijn wereld.

In de werkelijkheid ging het anders. Dit vertelde bazinnetje mij later. De dierenarts heeft met een klemmetje een grasaar uit mijn oor verwijderd. Nu denken jullie misschien...wat is een grasaar. Ik wist het ook niet....maar dit vond bazinnetje op het internet er over. 

Grasaren komen elke jaar rond de zomer voor in bloeiend gras langs wegen en in weilanden. 'Kruipers', zoals grasaren ook wel genoemd worden, kunnen een hoop problemen veroorzaken bij honden. Ze worden kruipers genoemd, omdat ze door hun anatomie maar 1 kant op kunnen kruipen, namelijk dieper het lichaam in. Weerhaakjes verhinderen dat de grasaar weer makkelijk naar buiten kan. 

En zo ziet het er dus uit. Ik had een grasaar in mijn oor en die kon er niet meer uit. De dierenarts heeft het uit mijn oor verwijderd en mijn beide oren gecontroleerd en schoongemaakt. Ik werd daarna in mijn mandje gelegd, zodat ik weer terug kon keren naar de werkelijkheid. Hier slaap ik nog en droom nog heerlijk over de groene weide met botten waar ik op kauw. 

De dagen er na kreeg ik medicijnen in mijn oor, likte Andy geregeld mijn oren schoon, zorgde bazinnetje goed voor mij. Maar wat was ik beroerd. Ik was duizelig en ik was vaak helemaal de weg kwijt. Hoe het de afgelopen dagen met mij is gegaan, na mijn grasaar avontuur...dat vertel ik jullie in mijn volgende blog.