Ook heeft bazinnetje buiten een rekje gezet...maar waar stond ie ook al weer? Ik loop vaak tegen Andy op...gelukkig vind mijn maatje dat niet zo erg..maar ik vind het niet leuk dat ik mij soms wel 10 keer op een dag stoot.
Nu heb ik wéér een misstap gemaakt en heb ik wéér mijn pootje verstuikt. Uiteraard moest mijn bazinnetje mij tillen. Ik was na een rondje lopen nog niet thuis en ik kon niet meer lopen van de pijn. Ze had me opgetild en ik zat even op haar schoot zodat ze kon kijken wat er was. Ze constateerde al snel dat het verstuikt was. Bazinnetje was erg lief en knuffelde me...maar ik wilde dat niet.
Ik werd vervolgens op een lekker zacht matje neergelegd. Bazinnetje heeft een nat koud doekje om mijn zere poot gedaan. Hier lig ik dan 10 minuten zielig te zijn.
Alleen wilde ik hier niet liggen. Ik wilde geen koud doekje. Ik wilde niets van dat alles.
Laat mij maar. Ik ben zielig. Ik heb het gehad met mijn gestuntel en het stoten tegen voorwerpen. Ik haat het...ik haat het...ik haat het. Had ik al gezegd dat ik zielig ben. Oja, en triest. Ik vind het niet meer leuk. Hopelijk gaat het morgen weer beter en zal ik de volgende keer weer een vrolijke blog schrijven, maar nu voel ik mij niet fijn. Ik wil weer gewoon kunnen zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten