Buurmeisje

Ik had zomaar een aantal dagen niet geblogd.... Volgens mij had ik last van de warmte en een writersblock (moeilijk woord). Mijn bazinnetje heeft uitgelegd, dat als je soms niet weet wat je moet schrijven, je een writersblock hebt. Nou, die had ik..... maar nu niet meer.

Dus, heb ik gewoon even genoten van het mooie weer, de tuin en de heerlijke zomerse geuren. En opeens wist ik wat ik jullie wilde vertellen.

De buren paste op een hond. Een hele week hadden wij een buurhondje. Het was een leuk hondenmeisje. We hebben haar vrolijk begroet. Eerst vond ze ons wat druk en nam ze wat afstand van ons, maar langzaamaan vond ze ons steeds leuker worden. Ze sprong zelfs op de bank, naast de buurman, die moest haar beschermen tegen ons.

Wel blafte ze iedere keer als we een rondje gingen doen en we voor het huis langs liepen. Op die manier begroette ze ons en liet ze weten dat ze er nog steeds was.

Ze heette Sally en was nog maar 2 jaar oud. Een rare poedel was ze wel. Ze vond Andy leuker dan mij. Ik denk dat het komt, omdat ik wat rustiger ben. Ik ging niet meteen naar haar toe en liet haar meer met rust. Andy deed alles om haar hart te veroveren. Dan doet hij een beetje gek en lief. Dat beviel Sally wel.

Ik vond het eigenlijk niet gepast om achter een jong teefje te gaan. Wij zijn tenslotte al een beetje ouder. Al voel ik me wel jong en houd ik nog altijd van spelen. Ik vind het niet netjes om een jong meisje lastig te vallen. Dus, dat doe ik ook niet.

Na een weekje was ze weg. We hebben geen afscheid van haar genomen. We hopen wel dat we haar binnenkort weer een keertje gaan ontmoeten. Ik had haar nog gevraagd of ze wel met mij op de foto wilde...maar dat wilde ze niet. Ook niet met Andy... ze zat te klagen dat haar haar niet goed zat...ofzo... nou ja....dan niet! Dan moeten jullie het weer doen met een foto van mij....niet de beste foto....maar wel lekker op een koude vloer in de ons koele huis.