De eerste nacht voelde ik mij misselijk, was ik gedesoriënteerd en had ik veel pijn. Ik ben mijn mandje uitgekropen en heb overgegeven op de deurmat. Bazinnetje is niet eens wakker geworden van mijn gekots. De volgende dag vond ze me op de deurmat naast mijn uitgekotste drab.
Ze heeft de hele dag mij naar buiten getild om een plasje te laten doen. Ik heb veel in mijn mandje liggen slapen. Als ik namelijk op stond, dan wist ik niet goed waar ik was. Ik botste overal tegenop en ik was zo duizelig. Echt niet grappig meer.
Ik hoorde ook niet veel meer. Ik hoorde niet als bazinnetje tegen me praatte. Ik schrok als ze me aaide, want ik had haar niet horen aan komen. Ik was doof en blind. Dat was niet fijn. Ik hoop nooit doof te worden...met hartstikke stekeblind zijn daar kan ik mee leven, maar met oorverdovend doof en blind dan ben ik geen blij hondje.
Andy bleef maar aan mijn oren likken. Alsof hij zo de pijn wilde verlichten en de duizeligheid en gedesoriënteerdheid wilde weg nemen. Helaas is dat niet gelukt.
Ik wilde 's avonds wel mee naar het veldje achter in de tuin, waar we poepen en plassen. Ik dacht dat even de poten strekken misschien mij wel goed zou doen. Ik was echter achter in het veld, toen ik niet meer kon. Ik wist niet waar ik heen moest, was weer duizelig en ik bleef verdwaasd staan. Bazinnetje heeft mij toen naar huis gedragen.
Als we het huis in gaan, moeten we een trapje op. Ik ken de trap echt heel goed. Kan hem blindelings vinden en omhoog lopen. Alleen de tweede dag ging het mis en ik verstapte me. Mijn pootje deed zo'n zeer. Bazinnetje zag me strompelen en zette me op tafel om te kijken wat er met mijn pootje aan de hand was.
Eerst spoelde ze de onderkant van mijn pootje schoon. Ze dacht dat er misschien iets tussen de tenen zou zitten wat pijn deed. Dat was niet zo. Toen ontdekte ze, dat ik mijn pootje verstuikt had. Ik mocht nog meer in mijn mandje gaan liggen en kreeg een koude doek om mijn pootje gewikkeld.
Iedere keer werd ik weer naar buiten getild om een plasje te doen. Ik heb de dagen slapend door gebracht. Andy heeft mijn oren telkens schoon gelikt. Bazinnetje deed medicijnen in mijn oren. Na een aantal dagen ging het beter met mij.
Nu kan ik weer zelf lopen, weet ik weer waar ik alles kan vinden. Blaf ik weer naar alles en iedereen op straat om de tuin te verdedigen. Eigenlijk gaat het weer best goed met mij. Maar ik kan jullie wel vertellen...zo'n grasaar...die wil ik nooit meer in mijn oor hebben. Ik wil nu gewoon weer een geluksvogel worden in plaats van een pechvogel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten