Bij Andy is het wel zeker dat hij 8 jaar is geworden. Hij weet wel zijn echte geboortedatum, ik niet.
Met zijn verjaardag hebben we niets speciaals gedaan. Tuurlijk kregen we een bot, maar die krijgen we ook als we niet jarig zijn. Dus, het was eigenlijk een gewone dag. Ik weet het alleen, omdat bazinnetje Andy feliciteerde.
De dag dat baasje jarig was, was wel anders. 's Avonds kwamen er veel mensen langs. Telkens ging de deurbel of kwamen mensen gewoon binnen lopen. In het begin blafte we nog, maar na verloop van tijd namen we de moeite niet meer. Het leuke aan een mensenverjaardag is, dat zij hapjes op tafel hebben staan. Dan lopen we telkens langs in de hoop dat iemand ons ook mee laat smullen van de hapjes. Soms krijgen we wel wat. Hoewel Andy meer krijgt dan ik. Dat hoor ik heus wel. Hij is veel handiger in het bedelen om wat lekkers. Hij weet precies wie ons stiekem wat geeft. Ik sta wel achter of naast Andy, maar soms word ik niet gezien of misschien vinden ze mij wel eng en durven ze me niets lekkers te geven. Of misschien vinden ze me dik genoeg. Of misschien denken ze dat ik dat lekkers niet lust. Ik weet het niet, maar soms word ik vergeten.
Ik geef het ook vaak eerder op. Ik struikel nog wel eens over de voeten, loop tegen mensen op en dat vind ik het niet waard om te blijven voor iets lekkers. Daarom lig ik vaak op mijn kussen in de gang. Weg van het rumoer in de woonkamer.
Andy houdt iedereen in de gaten vanuit zijn mandje in de woonkamer. Zo ziet hij of er toevallig iets op de grond valt, wat hij kan eten. Maar vaak valt hij gewoon in slaap. Normaal slapen we 's avonds ook veel.
De dag na de verjaardag, dan zijn we moe. Moe van alles in de gaten houden. Moe, omdat we 's avonds niet hebben geslapen. Iedereen bleef maar heen en weer lopen. Ook gingen de baasjes laat naar bed. Gewoon moe. Dus, sliepen we wat meer, maar dat geeft niet. Een andere dag is vast weer wat enerverender.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten