Andy en ik moeten soms heel belangrijk werk doen. Namelijk, oppassen op het huis als beide baasjes weg zijn. Dan krijgen we iets waar we waar lang op kunnen gaan kauwen. Mijn baasjes noemen dat een stokje. We kunnen daar op gaan kauwen als ze weg zijn en we ons vervelen. Vaak hebben we het te druk en doen we dat niet.
Ik vind het fijn als Andy een beginnetje maakt met zijn stokje. Ik ben niet heel goed in knabbelen en wacht tot Andy zijn stokje ergens achter laat en dan ga ik snel zijn stokje inpikken. Andy pakt dan die van mij, het nog niet aangevreten stokje. Het is een leuk spelletje geworden tussen ons. Als hij namelijk niet zijn stokje alleen laat, dan ga ik naar de deur lopen en blaf dan heel hard. Andy denkt dat er iemand is en gaat dan ook naar de deur om te blaffen en ik ren dan snel naar de plek waar Andy op het stokje aan het kauwen was. Zo krijg ik mijn aangevreten stokjes. Soms jat Andy het wel weer terug. Ook heeft hij vaak de twee stokjes, die van mij en die van hemzelf, gewoon alleen opgegeten. Maar dat maakt mij niet uit. Ik ben kleiner en mijn maag daardoor ook. Ik zit gewoon sneller vol.
Dit is een greep uit al het lekkers voor ons hondjes wat onze baasjes aan ons geven.
Daarnaast vinden we ook mensenvoedsel lekker. Ik weet het, het is niet altijd goed voor ons hondjes. Zo is Andy een keer ziek geworden van mensenvoedsel...heeft hij mij zelf verteld. Ik vertel jullie het nog wel een keer.
Andy houdt van ui, paprika, prei, zoete aardappel en alles wat toevallig op de grond valt als ons bazinnetje de groente snijdt. Als baasje banaan of een mandarijn eet, wil Andy ook een stukje.
Ik hoef dat allemaal niet. Ik vind dat te veel vitamientjes. Mijn maatje en ik vinden een gekookt ei allebei erg lekker. Krijgen we niet vaak, maar daarom extra bijzonder als we het wel krijgen.
Maar het aller... aller.... allerlekkerst vind ik KAAS. Al is de koelkast honderd keer open gegaan, dat boeit me niet. Maar als ik ruik dat er kaas uit de koelkast wordt gehaald...dan ben ik razendsnel in de keuken. We wachten net zo lang tot we een plakje kaas hebben gehad. Andy en ik we houden van kaas. Ik weet dat ze zeggen dat Nederlanders gek zijn op kaas...maarre..Andy is een Duits hondje en ik ben een Bulgaars hondje en ik kan jullie met mijn poot op mijn hart verzekeren wij zijn ook echte kaaskoppen.
Mijn baasjes vinden het altijd erg grappig als ik naar de keuken kom gerend voor kaas. Hoe kan ik nou weten dat zij net kaas uit de koelkast hebben gehaald. Uhh, ik ben natuurlijk hartstikke stekeblind, maar mijn neus...daar is echt helemaal niets mis mee.
Hier is nog een foto van een moment dat wij wachten op het plakje kaas... mmmm...kaas...wat is dat toch lekker!
Nee, er is geen foto van het eten van het plakje kaas. Dat gaat zo snel weg in onze magen...daar kan niemand zo snel een foto van maken.
Wat is jouw lievelingseten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten