Dreutel

Zoals ik jullie al eerder vertelde, doen we iedere dag hetzelfde uitlaatrondje. Ik heb natuurlijk korte beentjes en ik vind het heerlijk om overal even te snuffelen. Dus, dat rondje duurt toch wat langer door mij. Ik vind het heerlijk om te wandelen. Als mijn bazinnetje zegt: " Zullen we een rondje gaan doen?" Dan begin ik altijd enthousiast met mijn voorpootjes omhoog te doen. Ik herhaal dit meerdere malen en ren naar de kast waar de tuigjes en riemen liggen. Soms is het door mijn enthousiasme gewoon moeilijk om mij in mijn tuigje te krijgen en de riem aan te haken. Buiten weet ik precies waar ik heen wil. Ik weet ook wanneer we dicht bij huis zijn. Ondanks dat ik hartstikke stekeblind ben, ben ik ook gewoon hartstikke slim.

Soms loopt Iniefix mee. Dit is de hond van Linda en uhh..nog iemand. Maar goed....het is meestal Linda die samen met Iniefix mee lopen. Iniefix, wat een rare naam heeft die hond hè? Kan zij helemaal niets aan doen. Ooit heeft een baasje haar die naam gegeven en ze luistert er goed naar. Okay, Iniefix en Andy lopen dan vaak los en  rennen achter elkaar aan. Ienifix vangt soms nog tussendoor een muis. Onze baasjes kletsen wat en ik loop gewoon gezellig met de meute mee. Natuurlijk in mijn eigen tempo. Ik loop door het snuffelen langzamer dan de rest. Daarom word ik ook wel eens Dreutel genoemd. Vaak is mijn bazinnetje toch wel blij als we eindelijk ons huis weer bereikt hebben.

Pas had mijn bazinnetje blijkbaar gevraagd of Linda en Iniefix mee wilde lopen. Maar toch liepen ze niet mee. Hoe en wat dat weet ik niet. Boeit me ook niet. Als ik mijn vaste rondje maar kan lopen.
Alleen veranderde dat toen we bijna thuis waren. Ik rook ons huis al. Ik hoorde mijn bazinnetje opgelucht ademhalen dat we het weer hadden gered. Opeens hoorde ik Linda en rook ik Iniefix. Die kwamen ons tegemoet lopen. Na het gebruikelijke snuffelen van Iniefix draaide we ons om. En nu ga je het niet geloven...we liepen weer terug! We gingen het rondje andersom lopen. Nou ja...waarom?? Ik had wel genoeg gelopen. Ik was eigenlijk gewoon hartstikke moe. Ik probeerde me nog weer om te draaien en naar huis te lopen, maar bazinnetje was onverbiddelijk.

Zo liepen we weer en snuffelde ik weer. Ik had echt geen zin meer. Dat heb ik ze ook laten merken. Ik deed gewoon langzaamaan acties. Ik dreutelde nog meer. Dat zal ze leren om zonder overleg het rondje twee keer te gaan lopen. Blijkbaar was ik wel erg langzaam en ik werd ergens opgezet en ik kwam voorruit zonder dat ik wat moest doen. Het was niet zoals in een auto. Ik had namelijk minder plek om languit te liggen. Heerlijk, zo wilde ik altijd wel een rondje doen. Ik lag lekker, maar ik vond het wel raar. Ik weet nog steeds niet waar ik heb gelegen en hoe ik voorruit kwam. Ik zou het namelijk nog wel een keer willen. Toen we, wederom bij ons huis aan kwamen, bleef ik gewoon liggen. Ik dacht ook...straks willen jullie nog een rondje doen...dan lig ik tenminste alvast. Maar nee, nu gingen we gewoon naar binnen.

Mijn bazinnetje heeft beloofd om hier een foto te plaatsen van mijn vervoermiddel. Misschien kunnen jullie mij vertellen wat het was?