Zodra Andy haar ziet, hij ziet haar eerder dan ik haar kan ruiken, dan wordt hij blij. Hij schreeuwt meteen naar mij dat hij haar ziet. Soms gaat Andy al liggen, wil hij niet meer verder lopen. Hij wacht tot ze bij elkaar zijn. Na een begroeting moet er uitgebreid worden gespeeld. Wel aan de riem, anders wordt het gevaarlijk op straat. Hij heeft namelijk alleen maar oog voor zijn vriendinnetje.
Zijn grote liefde heet Luna, ze is nog geen 1 jaar oud. Kijk en dat vind ik dus raar. Andy is 8 jaar oud en zij is nog maar een klein meisje. Hoewel Andy weer helemaal jong wordt als hij haar ziet. Slofte hij nog een beetje voordat we haar tegen kwamen...dan is dat bij de ontmoeting met Luna helemaal voorbij en voelt hij zich een jonge God.
Helaas, komen we haar niet dagelijks tegen. En geloof me, dat is echt jammer. Hij klaagt dan dat hij haar mist en hij graag weer zou willen ontmoeten. Hij raakt niet uitgepraat over Luna. Dan vraagt hij: "Vind je haar ook niet lekker ruiken?" "Vind je haar ook niet lief?" Ik vind haar best wel aardig, maar niet meer dan dat. Ik vind het prima om na een ontmoeting meteen door te lopen. Spelen met andere honden is voor mij nu eenmaal lastig. Bovendien vind ik haar echt te jong.
Op ons rondje komen we langs het huis waar Luna woont. Andy gaat dan altijd langzamer lopen, zelfs langzamer dan ik. Hij kijkt of hij haar ziet. Hij snuffelt aan de overkant van het huis extra lang. Soms maakt hij extra geluiden. Alles om maar te zorgen dat Luna hem ook hoort en naar buiten komt.
Pas zat Luna ons al op te wachten. Ze stond achter het hek en blafte naar ons toen we langs liepen.
Andy rende op haar af. Hij was zo blij! Hij speelde met haar, ieder aan een kant van het hek. Bazinnetje en ik wachtte geduldig tot ze uitgespeeld zijn en Andy met ons wilde door lopen.
Uiteindelijk lukte dat en gingen we naar huis. Thuis kon ik natuurlijk weer de hele dag verhalen over hoe lief en leuk Luna is aanhoren. Leuk, zo'n verliefde kerel in huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten