Mopperdemopper

De laatste dagen waren nat en koud. Telkens als we naar buiten gingen, ging het regenen. Iedere keer liepen we in de regen. Bazinnetje moest mij helpen om mij langs de plassen te laten lopen. Soms was ik eigenwijs en liep ik toch midden in een plas. Die was best diep, maar niet zo diep dat ik moest zwemmen.

Ik loop niet zo snel als bazinnetje en zeker niet zo snel als Andy. Dus, ze waren vaak aan het mopperen, dat ik zo langzaam ben en dat we nat werden. Wat een gemopper op mij en op de regen. Misschien wel meer op de regen dan op mij.

Bazinnetje houdt niet van regen en kou. Dus, ze vond dat we maar snel moesten poepen en plassen. Door de regen was het ook moeilijk om geuren te herkennen. Soms was ik zelfs een beetje de weg kwijt. Waar moest ik ook al weer lopen? Ook maakte ik de fout om te poepen waar ik niet mag poepen. Bazinnetje besloot om het niet op te ruimen. Het regende zo hard dat het vast weer weg zou spoelen, voordat de kinderen er misschien in zouden lopen.

Ik had in het gras gepoept, dus niet op de straat. Dat doe ik niet. Maar normaal weet ik, dat ik op die grasstrook naast het voetpad niet mag poepen. Alleen door de regen...en omdat ik werd opgejaagd door Andy en bazinnetje, heb ik het wel gedaan. Ik dacht, die ziet dat niet. Maar ja, ik ben natuurlijk de blinde en niet bazinnetje. Dus, was bazinnetje weer aan het mopperen. Nu echt op mij alleen.

Als we thuis komen dan moeten we onze voeten vegen. Dat betekent dat we stil moeten staan terwijl bazinnetje onze poten schoon maakt. Mijn buik wordt dan ook droog gemaakt en daarna het lekkerste van alles, mijn rug word droog gemaakt. Maar dan nog steeds blijven we een beetje nat. Dus, zijn we verplicht om voor de kachel op te drogen. En dat vinden we erg.... Nee, natuurlijk niet! Ik houd van de kachel. De regen vind ik ook niet erg, maar de kachel en de warmte na een wandeling in de regen is toch wel een fijne beloning. Nou ja, naast wat lekkers dat we altijd krijgen na een wandeling.

Stom teefje

Zoals ik al eerder schreef is Andy verliefd. Hij vindt Luna helemaal geweldig. Nog altijd loopt hij langzaam als we bij haar huis zijn. Hij kijkt of hij haar ziet. Ziet hij haar in de tuin dan speelt hij soms aan de ene kant van het hek terwijl zij aan de andere kant zit. Ik vind dat prima, maar ik vind het niet fijn als we haar en haar bazinnetje tegen komen.

Weten jullie nog hoe ze eruit ziet? Kijk zo achter het hek is het een prima hond.

Als we Luna met haar bazinnetjes tegen komen dan wil ze spelen. Andy speelt dan heel graag met haar. Maar ze wil ook met mij spelen. Ze is alleen zo wild. Ik weet niet waar ze is en soms springt ze bovenop mij. Ik heb haar al eens gezegd dat ik blind ben, maar ze luistert niet. Ze is een ongeleid projectiel dat overal is. Ze botst zo vaak tegen mij op, dat ik gewoon naar haar gegromd heb. Niet dat ze luistert, ze doet het gewoon nog een keer. Ze kijkt echt niet uit.

Gisteren ook weer. We kwamen Luna tegen. Wil die stomme teef mij begroeten en ook meteen daarna spelen. Begroeten vind ik prima, als het wat rustiger gebeurd. Daarna wilde ze ook met mij spelen. Nou, mooi niet. Ik weet toch niet waar ze naar toe rent, waar alle bazinnetjes staan en ook moet ik weten waar Andy rent. Dat is veel te lastig. Laat mij maar gewoon bij bazinnetje te staan. Vervolgens in haar spel botste ze tegen mij op. Ik naar haar grommen. Luna wordt gecorrigeerd. Nog geen twee tellen later botst ze weer tegen me op. Ik weer grommen. Luna wordt weer gecorrigeerd. Leert ze dan echt helemaal niets?

Toen we weg liepen, vertelde bazinnetje mij dat Luna nog jong is en daarom zo wild is. Dat kan wel zijn, maar moet ik als blinde daar dan ook rekening mee houden? Ik dacht het niet! Daarom heb ik besloten; ik vind Luna stom. Het is een stom teefje. Ik vind haar niet leuk en ga haar echt nooit leuk vinden. Nou ja, misschien als ze meer rekening met mij gaat houden...maar dat verwacht ik gewoon de eerste tijd nog niet.

Najaarsdip

Er komen de laatste tijd niet veel berichten van mij. Ik heb even geen nieuwe belevenissen. Het is weer kouder aan het worden. We liggen veel voor de kachel.

Gewoon op de vloer, want de kachel is best heel erg warm. Onze baasjes zijn volgens mij koukleumen, want ze branden de houtkachel erg warm. Ik kan er dus niet voor gaan liggen, maar een stukje er vandaan is ook lekker.

Soms moeten we onze rondjes doen. Stond ik eerst te springen van geluk, nu sta ik langzaam op en sleep mezelf naar buiten. We hebben twee routes, die we lopen. Bazinnetje noemt het de normale ronde en de korte ronde. Daardoor weet ik bij het kruispunt welke kant ik op moet.

Het was pas aan het regenen...niet heel hard en het werd zelfs later nog droog ook, maar Andy en ik hadden echt geen zin om te gaan lopen. Tuurlijk na een nacht slapen, moet je heus wel je behoeftes doen, maar we hadden geen zin in de normale ronde. Dus, Andy trok heel hard aan de riem en liep alvast naar de kant van de korte ronde. Ik hoorde bazinnetje zeggen: "We gaan toch de normale ronde doen?" Ik dacht; Neeeee!! Dus ik liep heel snel achter Andy aan. Daardoor hebben we een korte ronde gehad. Alleen ging die vlieger 's middags niet op. Het was stralend weer en bazinnetje vond dat we nu echt de normale ronde konden doen.

Door alle kou, wind en regen zijn Andy en ik een beetje grieperig. We hebben last van onze oortjes. Dus, Andy likt weer veel aan mijn oren. Ik zei nog; "Doe dat niet als bazinnetje naar ons kijkt!" Maar natuurlijk zag ze het en kreeg ik weer die stomme druppels in mijn oren. Ik vind dat zo naar. Ook hoesten we wat vaker en liggen we lekker in onze mandjes of voor de kachel. We hopen dat we snel weer fit zijn en dat we ook snel weer zon hebben. Ik mis het struinen in de tuin, het blaffen naar iedereen die langs onze tuin loopt en wandelen in het mooie weer. Maar voor nu duik ik weer even met Andy voor de kachel.

Nieuw kussen

Gisteren was ons bazinnetje erg ijverig. Ze dook achter een machine, die lawaai maakt en toverde nieuwe kussens te voorschijn. Deze heeft ze in onze mandje boven gelegd. Ik ben daar helemaal niet blij mee. En Andy ook niet. Nu willen we natuurlijk niet ondankbaar zijn, maar onze mandje ruiken niet meer naar ons en liggen niet lekker.

We vonden onze mandjes heerlijk naar onszelf ruiken. De kussens stonden bijna naar ons lichaam. Het fleece dekentje zat vol met onze haren. Soms ging bazinnetje het allemaal wassen en dan rook het vaag naar wasmiddel en naar ons. De haren konden gewoon niet meer verwijderd worden. Ook de vlekken bleven er in. Dat vertelde bazinnetje mij allemaal. Daarom had ze besloten dat wij weer nieuwe frisse kussens moesten krijgen in ons mandje.

Nu heeft ze die kussens zelf gemaakt. Dat is misschien wel lief, maar de kussens liggen niet lekker. Ze zijn te bol. Bazinnetje zei dat we er gewoon in moeten gaan liggen en dat ze vanzelf platter gaan worden. Ik vond het vannacht niet fijn liggen. Ik heb gedraaid en gedraaid en gedraaid en toen ik dacht nu lig ik misschien wat beter, zakte mijn poot weer weg en moest ik weer draaien. Andy vond het ook helemaal niets en ging zelfs jammerend voor de slaapkamerdeur van onze baasjes liggen piepen.

Ik denk dat we allemaal een beetje slecht geslapen hebben en dat allemaal, omdat bazinnetje het nodig vond dat wij nieuwe kussen moesten in onze mandjes. Soms heeft ze wel rare ideeën.

Zo zag ons mandje er eerst uit. Niets mis mee.....toch?

Maar nu ziet het er zo uit. 

We hebben er nog wel een lekker fleece dekentje bij gekregen. Maar toch...het ruikt niet naar ons, het ligt nog niet lekker en het is niet fijn om weer iets nieuws te leren kennen. Ik hoop stiekem dat we onze oude kussens en dekens weer terug krijgen, want anders liggen we vannacht weer niet lekker. 

Ik ga nu maar snel op mijn kussen beneden in de gang liggen. Die ligt lekker, ruikt naar mij en Andy en is nog altijd hetzelfde! Heerlijk nog even een paar uurtjes extra slapen. Mmmmm....

Verf en Andy

Verf en Andy zijn twee dingen, die niet bij elkaar zijn weg te halen. Ik had al eerder geschreven over Andy die een blauw koppie had, omdat hij met zijn kop langs een raamkozijn ging waar net geverfd was. Dat was in de zomer.

Nu in de herfst besloten onze baasjes in huis een aantal muren te verven. Gelukkig een roomwitte kleur. Die valt bij Andy niet op. Terwijl mijn baasjes druk waren, moesten wij in onze mandjes blijven. Ik deed dat ook. Ik weet namelijk niet waar alles staat, verfbak, emmer met verf, kwasten met verf en de meubels waren ook verschoven. Dus, ik luisterde maar gewoon naar wat mijn baasjes deden.

Andy niet. Andy ging telkens uit zijn mandje. Hij rook aan de verf. Hij liep onze baasjes voor de voeten. Bijna had hij verf aan zijn lijf, maar dat konden de baasjes net voor komen. Verf heeft gewoon een enorm aantrekkingskracht op Andy. Misschien kunnen ze hem leren verven.

Zo vertelde Andy mij ook een keer over dat hij wel vaker verf op zijn lijf had. Hij was samen met bazinnetje in Hongarije. Ik woonde toen nog niet bij deze lieve baasjes. Andy wilde de hele dag bij bazinnetje zijn, maar die kon hem niet gebruiken. Ze was druk bezig om een kast blauw te verven. De dag er na, moest de kast nog een keer geverfd worden en wederom was ze heel druk. Andy moest zichzelf vermaken. En dat deed hij door lekker in het zonnetje te genieten.

Eind van de middag werd de oude schuur met de scheve oude deuren, waar bazinnetje de kast had geverfd, gesloten. Andy kon wel onder de deur kruipen, maar dat mocht niet. Bazinnetje was bang dat hij dan toch weer langs de pas geverfde kast zou lopen. Daarom ging Andy maar spelen met een hagedisje. Hij rende achter het hagedisje aan. Het hagedisje was een beetje bang en rende overal naar toe en uiteindelijk zocht hij zijn heil door onder de schuurdeur de schuur in gaan. Andy er achter aan. Het hagedisje was sneller en Andy had hem uit het oog verloren. Andy heeft geprobeerd onder de kast, achter de kast en zelfs in de kast te kijken om te zien of de hagedis zich daar verstopt zat. Helaas, hij was de hagedis kwijt. Teleurgesteld kwam hij onder de schuurdeur gekropen weer naar buiten.

Op dat moment kwam bazinnetje uit het huis gelopen en zag wat Andy had gedaan. Bazinnetje was een beetje boos, maar moest ook lachen. Andy had namelijk overal blauwe strepen. Op zijn koppie, op zijn lijf echt overal vond ze blauw. Toen wist bazinnetje nog even niet hoe ze dat moest verwijderen. Dat heeft ze opgezocht op internet. Ze heeft toen met kokosolie op een stukje keukenrol alle verf van Andy verwijderd en Andy, die likte vervolgens de kokosolie van zijn lijf.
Gelukkig heeft bazinnetje nu veel ervaring met het verwijderen van verf van Andy zijn kop, poten, rug, buik, staart en ga zo maar door. En bazinnetje...die kon de kast nog een keer verven.

Mandjesdans

Mandjesdans? Ik hoor jullie al denken... wat is dat? Dat is wat Andy en ik doen. Vooral 's nachts
en zonder muziek. Wij gaan 's avonds als onze baasjes naar hun mandje gaan, naar onze eigen mandjes. Die staan boven, wel zo gezellig.

Andy heeft zijn mandje waar hij in gaat liggen en ik heb mijn mandje. Alleen gedurende de nacht wisselen we van mandje. Soms ga ik een tijdje beneden liggen of ik ga Andy irriteren en dan ga ik voor zijn mandje staan. Ik doe dan zo irritant, dat Andy uit zijn mandje gaat en in mijn mandje gaat liggen. Soms gaat Andy naar beneden om bij de voordeur te gaan blaffen. Daarna gaat hij soms beneden liggen. Kortom, we veranderen telkens van mandjes.

Als bazinnetje 's nachts naar de w.c. moet, dan kijkt ze altijd even naar ons of alles goed gaat. Ik weet dat natuurlijk van Andy...ik zie dat niet. Ze ziet ons dan in elkaars mandje liggen. Soms loopt ze naar beneden om te zien of daar een hond ligt als ze één van ons mist. Soms moet Andy 's nachts nog een keer plassen en gaat ze naar beneden met Andy zodat hij in de tuin een plasje kan doen. Dan lig ik bij het naar beneden gaan van bazinnetje in mijn eigen mandje en als ze weer terug komt naar boven lig ik soms in Andy zijn mandje.

Vaak zegt ze 's ochtends daarom ook: "Wat een mandjesdans hebben jullie weer gedaan vannacht!" Tja, het is best fijn om zoveel mandjes in huis te hebben. Het is toch nou éénmaal zo dat verandering van mand een hond lekker doet slapen. Slapen jullie wel altijd in dezelfde mand?

Luieren

Het weer is nu echt herfstig. We lopen nu over bladeren in wind en regen. Ik moet nu echt oppassen, dat mijn pootjes niet te nat door worden door alle plassen op de weg. Mijn bazinnetje houdt niet van regen en wil dat we wel in een lekker tempo doorlopen als het regent. Ik vind regen niet erg en ik neem de tijd om overal te snuffelen. Baasje is zelfs nog erger. Als het regent, wil hij niet met ons lopen. Hij wacht dan tot de bui over is. Ik vind dat stom. Ik wil gewoon mijn rondjes doen.

Na ons rondje worden we lekker droog gemaakt met een handdoek. En dan...dan komt het mooiste moment... we gaan voor de houtkachel liggen opdrogen. Gewoon liggen, af en toe omdraaien zodat alles gelijkmatig droog wordt. We liggen gewoon op de grond. De kachel is soms zo heet dat een koude vloer het weer een beetje compenseert, anders zouden we ontploffen door de warmte.

Als we droog zijn, blijven we gewoon liggen. Soms vinden we het te heet worden en dan kruipen we in ons mandje. Onze mandjes staan wat verder van de kachel, maar dat is niet erg. De mandjes zijn warm genoeg.

Vroeger toen ik net bij onze baasjes kwam, vond ik de houtkachel maar niks. Het was mij te warm. Ik mocht in een mandje dicht bij de kachel, maar vaak kroop ik uit het mandje en ging gewoon op de vloer liggen. Of ik ging even naar buiten om daar op de mat te gaan liggen. Even afkoelen. Het was best lief bedoeld dat ik een fijn plekje bij de houtkachel kreeg, maar voor mij hoefde dat niet zo. Ik vond het wel fijn om dicht bij mijn nieuwe bazinnetje te zijn. Ook was Andy erg lief voor mij en natuurlijk nog steeds.

Nou, ik ga weer even doen waar ik heel goed in ben. Chillen bij de houtkachel, want zo'n houtkachel is ook fijn als je niet nat bent door de regen.